Artykuły

"Proces" z Teatru Polskiego w Bielsku-Białej na III Koszalińskich Konfrontacjach Młodych "m-teatr". Pisze Małgorzata Jasińska w Głosie Koszalińskim.

"Proces" Franza Kafki to utwór, który stał się wykładnią myślenia autora. To suma jego lęków i obsesji, towarzyszących mu w całym życiu.

Wielu twórców próbuje rozwikłać zagadkę zawartą w "Procesie". Jacek Bała z Teatru Polskiego z Bielska-Białej pokusił się o przełożenie go na język współczesny, co nadało "Procesowi" neurotyczną wielowymiarowość codzienności.

Główny bohater, Józef K. (grany przez Tomasza Drabka) jest podobny do każdego z nas. Na pozór przeciętny gość staje się z dnia na dzień człowiekiem naruszającym normy prawne. Z każdą godziną gęstnieje atmosfera wokół niego. Spektakl przypomina trochę kultowy serial Davida Lyncha "Twin Peaks". Tam także rzeczywistość zaczęła zamieniać się z jasnej i słonecznej w mroczną i niejednoznaczną.

Zastosowana w inscenizacji scenografia złożona ze świetlnych krat (siatki prawniczych norm), kamer (poczucie inwigilacji każdego z nas) pomaga nam uczestniczyć w oskarżaniu Józefa K. bez konkretnych zarzutów. Wszyscy aktorzy stają się po trosze narratorami poszczególnych zdarzeń. Nawet sam główny bohater relacjonuje swoją śmierć.

Reżyser zastosował tutaj również zabieg przeobrażenia postaci męskich w żeńskie - odzwiercierdlenie sfeminizowanego świata i zagrożenia tkwiącego w kobietach-modliszkach. W rezultacie otrzymaliśmy spektakl godny uwagi, choć trochę przegadany. U Kafki występuje dużo dywagacji na tematy natury moralnej. W tekstach pisarza odbija się cała jego udręka i chęć ucieczki przed życiem. Józef K. to alter ego Kafki - człowiek przytłoczony codziennością, bojący się tyranii ojca oraz uciekający przed związkiem z kobietą.

I chyba właśnie motyw alienacji jednostki w industrialnym, współczesnym świecie tak bardzo pociąga reżyserów i sprawia, że odkrywają nową jakość prawd zawartych w utworze Kafki. Wszyscy jesteśmy w pewien sposób postaciami z onirycznych dzieł geniusza z Pragi.

"Proces" był pierwszym spektaklem konkursowym, który otworzył tegoroczne Koszalińskie Konfrontacje Młodych m- teatr.

***

Zaprosiliśmy naszych Czytelników i widzów Bałtyckiego Teatru Dramatycznego do wspólnej zabawy. Ogłosiliśmy konkurs na najlepszą recenzję spektaklu, prezentowanego na deskach BTD podczas III Koszalińskich Konfrontacji Młodych m-Teatr. Spośród nadesłanych prac jurorzy wybrali recenzję koszalinianki Małgorzaty Jasińskiej. Nagroda jest publikacja na tamach "Głosu", roczny karnet do BTD i pakiet upominków od sponsorów festiwalu. Gratulujemy!

Ja to mam szczęście w konkursach

Małgorzata Jasińska kocha teatr. Jej pasją jest też kino i literatura. Nie tylko czyta, ale też sama sporo pisze. Laureatka konkursu na najlepszą recenzję teatrem zainteresowała się już w dzieciństwie. - Mój starszy brat uwielbiał scenę. Trochę na przekór jemu wybierałam kino, ale i tak udało mu się zarazić mnie miłością do teatru - wspomina koszalinianka. Na co dzień pani Małgorzata pracuje w przepastnych magazynach Koszalińskiej Biblioteki Publicznej. Czytać uwielbia i czyta dużo. - Choć nie zawsze do końca. Nie męczę się, jeśli, jakaś książka nie sprawia mi przyjemności. Odkładam, sięgam po kolejną - mówi.

A czasem sama chwyta za pióro. Pisze opowiadania, wiersze. Za nie zdobyła już kilka nagród. - Śmieję się, że mam szczęście do różnych konkursów. Kiedyś wygrałam telefon komórkowy. Prawda jest taka, że gdyby nie ta nagroda, nigdy nie zdecydowałabym się na komórkę - mówi.

A jak nasza Czytelniczka ocenia sam festiwal m-teatr, który ściąga do Koszalina młodych, ale już uznanych reżyserów? - Cieszę się, bo podczas m-teatru można zobaczyć spektakle, o których jest głośno w całym kraju. Ale nie tylko dlatego. Festiwal promuje Koszalin, a to jest równie ważne - podkreśliła.