Artykuły

Młoda reżyserka Magdalena Miklasz przygotowuje polską prapremierę "Siły przyzwyczajenia" Thomasa Bernharda. Przedstawienie od soboty na afiszu Teatru Ateneum.

Wydział reżyserii dramatu PWST w Krakowie ukończyła niespełna dwa lata temu, a już o niej głośno, ma sporo osiągnięć.

Przedstawienie dyplomowe, "Przemianę" według Franza Kafki, nagradzaną na Forum Młodej Reżyserii i Festiwalu Debiutantów "Pierwszy kontakt", zrealizowała w Starym Teatrze w Krakowie, reżyserowała też w warszawskim Dramatycznym ("Dlaczego dziecko gotuje się w mamałydze") i na scenie PWST w Krakowie ("Ferdydurke"). Jej ostatni spektakl, "Sprawa Dantona. Samowywiad", powstał we współpracy z zespołem Teatru Malabar Hotel i był pokazywany w Białymstoku.

Teraz bierze na warsztat dramat jednego z najwybitniejszych pisarzy XX wieku, autora po którego sztuki i powieści sięgali m.in. Erwin Axer ("Komediant", "U celu") i Krystian Lupa ("Kalkwerk", "Wymazywanie" "Na szczytach panuje cisza"). Wystawienie "Siły przyzwyczajenia" Thomasa Bernharda zaproponował Magdalenie Miklasz dyrektor Teatru Ateneum - Andrzej Domalik. - Tekst ujął mnie od razu, już przy pierwszym czytaniu - mówi reżyserka - Przede wszystkim poruszył mnie temat wiodący u Bernharda: artysta totalny, który zrobi wszystko, aby osiągnąć pełnię, mistrzostwo. Spodobało mi się zaskakujące zderzenie cyrku z muzyką klasyczną. Niezwykła jest muzyczność tego tekstu. Mam ciągoty do formy i zawsze chciałam stworzyć spektakl, w którym jednym z języków byłby język muzyczny - dodaje reżyserka, która sama też ma wykształcenie muzyczne.

Zespół aktorski, którym kieruje Magdalena Miklasz, jest grupą bardzo zróżnicowaną. Bo są w nim: Krzysztof Gosztyła, Przemysław Bluszcz, Dariusz Wnuk, aktorzy dobrze znanych publiczności Ateneum, ale na scenie pojawią się dwie nowe twarze. Mateusz Banasiuk, od tego roku w zespole teatru przy ul. Jaracza, został odebrał niespełna dwa tygodnie temu Feliksa Warszawskiego - nagrodę za debiut w "Zaklętych rewirach"(Teatr Konsekwentny/Teatr Studio). Magdalena Koleśnik to jeszcze studentka krakowskiej PWST.

- To zespół aktorów w bardzo różnym wieku, nauczonych zupełnie innych języków teatralnych - opowiada reżyserka. - Krzysztof Gosztyła jest tradycjonalistą, aktorem pracującym bardzo często w radio, słowo jest dla niego kluczem do postaci. Każdy ma inne skojarzenia i inspiracje. Staram się nie polemizować z technikami, do których są przyzwyczajeni, ale wykorzystywać atuty każdego z nich. Lubię w pracy zderzać aktorów, który dopiero zaczynają, z tymi, którzy już długo są w teatrze. To daje zawsze obopólną korzyść.