Artykuły

W Teatrze im. W. Siemaszkowej w Rzeszowie od 17 listopada trwa Festiwal VizuArt. Czwarty spektakl konkursowy, który zaprezentowany zostanie dziś o godz. 19.00, to "Białe małżeństwo" Tadeusza Różewicza w wykonaniu aktorów z Teatru im. S. Żeromskiego z Kielc (reżyseria - Weronika Szczawińska, scenografia - Izabela Wądołowska).

W ciągu czterech dni, oprócz inaugurującego Festiwal "Osądu" Wrocławskiego Teatru Pantomimy, zaprezentowane zostały trzy spektakle konkursowe: "Wesele hrabiego Orgaza" Narodowego Teatru Starego z Krakowa (reżyseria - Jan Klata, scenografia - Justyna Łagowska), "Galgenberg" Teatru im. J. Słowackiego z Krakowa (reżyseria i scenografia - Agata Duda-Gracz) oraz "Bruno Schulz - historia występnej wyobraźni" Teatru Lalki i Aktora PINOKIO z Łodzi (reżyseria - Konrad Dworakowski, scenografia - Andrzej Dworakowski).

Czwarty spektakl konkursowy, który zaprezentowany zostanie dziś o godz. 19.00, to "Białe małżeństwo" Tadeusza Różewicza w wykonaniu aktorów z Teatru im. S. Żeromskiego z Kielc (reżyseria - Weronika Szczawińska, scenografia - Izabela Wądołowska).

"Bianka, centralna postać "Białego małżeństwa" Tadeusza Różewicza. Bianka - kobieta, córka, siostra, narzeczona. Panna na wydaniu, panna młoda. Wpisana w ustalony porządek rzeczy. Trzynaście obrazów dramatu Różewicza prowadzi widza przez graniczne punkty jej biografii. Biografii nietypowej, bo z perspektywy ciała i ciałem pisanej. Biografii odmieńca niewyrażającego zgody na rygory płci.

Różewicz zapisał w swoim dramacie alternatywną historię polskiej kultury. W jego ujęciu jest to przygoda ciała, która rozgrywa się w cieniu wielkiej historii oficjalnej. "Białe małżeństwo" to tekst-archiwum, utkany z niezliczonych cytatów, odniesień, form gotowych. Powidoki najświętszych tekstów naszej kultury - wystarczy wspomnieć chociażby Mickiewicza czy Słowackiego - spotykają się tu z tradycjami odrzuconymi, zapomnianymi. Tradycjami - choć w takim kontekście słowo to brzmi co najmniej dwuznacznie - odmieńców". (Weronika Szczawińska)