Młodzi "wkurzeni" '95
W pięć lat po wyparciu państwa opiekuńczego przez wolny rynek pracy i ideologii wyrosło nam młode pokolenie, które gnębi podobny kryzys cywilizacyjny i duchowy, jaki dotknął angielskich i amerykańskich "młodych gniewnych" w połowie lat 50. Skoro jednak nasze "stracone pokolenie" nie doczekało się swojego Boba Dylana, a odpowiednikiem Jamesa Deana może być najwyżej Bogusław Linda z filmu "Psy", przeto Jan Buchwald, dyrektor kaliskiego Teatru im. W. Bogusławskiego i reżyser jego najnowszej premiery, sięgnął po klasykę literatury buntu.
"Miłość i gniew" Johna Osborne'a jest właśnie opowieścią o bolesnym rozstawaniu się młodzieży z autorytetami, które stają się bezużyteczne w czasie przełomu. Jimmy Porter cierpi nie tylko z tego powodu, iż z dyplomem uniwersytetu w kieszeni musi utrzymywać rodzinę sprzedając słodycze w małym kiosku na przedmieściach Londynu. Do pasji doprowadza go wszechobecne kłamstwo polityków, obłuda otoczenia i myślowa płycizna mediów. Ciasny pokoik na poddaszu, w którym Jimmy miota się w jałowe niedzielne popołudnia, to metafora beznadziejnej egzystencji, którą społeczeństwo zaprogramowało dla energicznych i wrażliwych, a zbędnych na etapie przyśpieszonej produkcji i konsumpcji. Jimmy szuka więc ratunku w miłości, ale rychło przekonuje się, że szablon i rytuał króluje jednakowo przy taśmie produkcyjnej i w sypialni małżeńskiej.
To pokoleniowe rozgoryczenie wykrzykuje na scenie kwartet młodych aktorów. Sprowadzony gościnnie z Warszawy Dariusz Kordek nadaje blasku buntowniczej pasji Jimmy'ego Portera. Tym łatwiej przekonać widza, że Agnieszka Dzięcielska w roli jego żony Alison może pozostawać po urokiem męża-szydercy i tyrana. Męski powab Kordka działa również przekonująco na chłodną i wystudiowaną Monikę Szalaty w roli Heleny Charles, przyjaciółki domu. W cieniu Kordka przygasł nieco Jakub Ulewicz, skazany na rolę ociężałego przeciętniaka, kumpla buntownika Jimmy'ego, choć dziewczęca widownia skwitowała jego grę chóralnymi okrzykami zachwytu.
