Album-monografia Teatru im. Witkacego
Barbara Świąder, namówiona przez Dorotę Ficoń (czołową aktorkę teatru Andrzeja Dziuka), przygotowała przewodnik po burzliwych dziejach zakopiańskiej grupy - o książce "W metafizycznej dziurze: Teatr Witkacego w Zakopanem" pisze Grzegorz Janikowski w Nowych Książkach.
Mawia się, że "dobry zespół teatralny żyje tyle co pies...''. Ale nie pod Giewontem! Pewnie to właśnie górskie powietrze w Zakopanem i Duch Witkacego sprawiły, że założony w 1985 roku Teatr im. St. I. Witkiewicza świętował jubileusz dwudziestolecia, a przy okazji doczekał się (wreszcie!) albumu-monografii. Barbara Swiąder, namówiona przez Dorotę Ficoń (czołową aktorkę teatru Andrzeja Dziuka), przygotowała przewodnik po burzliwych dziejach zakopiańskiej grupy. Tym cenniejszy, że stanowi rodzaj autoportretu poszczególnych twórców z grymasem autoparodii w tle. We wstępie autorka wyjaśnia, że postanowiła zrezygnować z "teatrologicznych metod egzegezy" - i chwała jej za to - bowiem już same powikłane i pełne twórczego napięcia losy ludzi, którzy stworzyli ten teatr, stanowią pasjonującą lekturę. Książkę otwiera zapis kilkunastu rozmów i wypowiedzi twórców Teatru Witkacego - od dyrektora, przez aktorów, aż po księgowe, pracowników technicznych i sprzątaczkę. Wyłania się z nich obraz nieustępliwej walki o swój, autonomiczny teatr, w którym każdy był odpowiedzialny za to "miejsce" i wykonywał wszelkie prace, jakich teatr się domagał. Nie zabrakło też wspomnień o wpadkach, "posiadach" i spacerach w góry... Obok dowcipnego Słownika Teatru Witkacego (objaśnienia pojęć i slangu członków zespołu) najciekawszą częścią tomu są Świadectwa, które opracował Marcin Zawada. Znalazły się tu: kalendarium porządkujące historię zespołu (jego starań o powołanie teatru, kolejnych premier, wyjazdów i goszczenia twórców, badaczy, grup u siebie), chronologiczny zestaw premier z obsadami, spis osobowy zespołu (wraz z funkcjami i latami pracy). Ale prawdziwym atutem książki są wyborne zdjęcia (m.in. Wojciecha Plewińskiego), reprodukcje afiszy z premier oraz rysunków i wpisów do księgi gości teatru.
