Artykuły

Każda złotówka zainwestowana w kulturę cieszy. Pytanie tylko, czy za intensywną działalnością budowlaną i głębokim drążeniem gleby, idzie równie intensywna i głęboka refleksja nad celem, funkcją, strategią, zarządzaniem i eksploatacją wspomnianych pomników samorządowej względem kultury hojności - pisze dla e-teatru Michał Centkowski.

W Katowicach powstaje nowy teatr z widownią na 460 osób. Jak donosi prasa lokalna, ma mieć obrotową scenę, nowoczesne oświetlenie oraz wyposażenie techniczne.

Idzie o scenę powstającą w Pałacu Młodzieży (centralnie w skali miasta usytuowany, wielozadaniowy obiekt kulturalno-oświatowy). Remont tejże zakończyć ma się w przyszłym roku.

To bardzo pokrzepiające, że mimo kryzysu władze decydują się inwestować w infrastrukturę kulturalną, zwłaszcza, że miasto własnej sceny nie posiada, a i w regionie w ogóle brakuje obiektów nowoczesnych, co wielokrotnie odczuć można było choćby przy okazji "Interpretacji", które to nigdy nie mogły pomieścić na przykład spektakli Krzysztofa Warlikowskiego (trzeba by go "wyeksportować" do sosnowieckiej halo Expo, a tego nikt w katowickim ratuszu by nie zniósł).

Jaki teatr zagości w tym pięknym obiekcie - spytałem siebie? Czyżby żaden? Wiadomo wprawdzie, że od czasu do czasu, jako drugą scenę przewidzianą "na większe spektakle", będzie wykorzystywał go Teatr Lalki Ateneum (bez wątpienia wymagający doinwestowania, wsparcia i modernizacji. Czy akurat w postaci gigantycznej, jak na kameralne z natury rzeczy potrzeby inscenizacyjne nowej sceny obrotowej? Pewien nie jestem). To jednak kwestii zagospodarowania czy też skonkretyzowanego wymiaru istnienia sceny nie rozwiązuje.

Co do innych perspektyw eksploatacji, nową sceną interesują się ponoć artyści z Towarzystwa Przyjaciół Operetki. A więc "w perspektywie moglibyśmy się w Katowicach doczekać operetki z prawdziwego zdarzenia". W jakiej perspektywie, i z jakiego ostatecznie zdarzenia - na razie nie wiadomo. W ogóle na razie niewiele wiadomo, trwa przecież remont, więc za wcześnie, żeby myśleć o sprawach zbyt konkretnie. Innymi słowy, najpierw zbudujemy a potem się zobaczy.

Ma być w każdym razie, jak podkreśla i czego pragnie naczelnik wydziału kultury Edyta Sytniewska - "bardzo różnorodnie".

Pani naczelnik również dostrzega brak miejskiej sceny i zdaje się nawet sytuować w tej roli obiekt w Pałacu Młodzieży, czy zatem miasto zamierza powołać nową instytucję? Czy będzie to teatr posiadający stały zespół? Rodzi się w mej głowie szereg uzasadnionych pytań.

Każda złotówka zainwestowana w kulturę cieszy. Pytanie tylko, czy za intensywną działalnością budowlaną i głębokim drążeniem gleby, idzie równie intensywna i głęboka refleksja nad celem, funkcją, strategią, zarządzaniem i eksploatacją wspomnianych pomników samorządowej względem kultury hojności.

Miejmy nadzieję, że wszystkie te kwestie decydenci katowiccy przemyśleli głęboko. Bo przecież nie chodzi wcale o to, by w dobie mitycznego kryzysu - pod pozorem wzbogacania oferty kulturalnej - budować i utrzymywać z publicznych pieniędzy kolejny komercyjny impresariat, służący głównie temu, by lokalna elita zaspokoić mogła w nim swoje pokracznie pojęte potrzeby duchowe przy pomocy kosztownych rewii i scenicznych występów "sympatycznych i hołubionych" gwiazd stołecznej estrady, uprzednio zadbawszy o bazę bytową na podnajętym firmowym bankiecie. Prawda?

P.S.

Podobny trud podjęły niedawno władze Krakowa, z podziwu godną determinacją próbujące ożywić ideę Teatru Variete. Tam wprawdzie urzędnicy już wiedzą, o czym nie omieszkali poinformować, że "Nowy teatr NA PEWNO odniesie sukces", jednak złośliwi pytają: czy idzie o sukces artystyczny teatru, PR-owy (i statystyczny) urzędu, czy może osobisty przyszłego dyrektora, którego przemożna chęć, by tę dobrze uposażoną publiczną posadę objąć, stanowiła ponoć główną siłę napędową całej inwestycji.