Artykuły

"Kabaret warszawski" w reż. Krzysztofa Warlikowskiego w Nowym Teatrze w Warszawie. Pisze Witold Mrozek w Gazecie Wyborczej.

Czym grozi i skąd się bierze narastająca fala prawicowej przemocy? Czego się dziś boimy?

Te pytania postawi Krzysztof Warlikowski w spektaklu "Kabaret warszawski". Na nowej scenie Nowego Teatru w dawnej zajezdni śmieciarek pojawią się m.in. Stanisława Celińska, Maja Ostaszewska, Jacek Poniedziałek czy Andrzej Chyra. Premiera miała nie odbyć się w terminie. Ze względu na kontuzję Magdaleny Cieleckiej teatr ogłosił, że pokaże tylko fragment. Na trzy dni przed premierą okazało się jednak, że aktorka będzie w stanie zagrać - w niedzielę zobaczymy więc całość przedstawienia.

"Kabaret warszawski" zapowiada się jako rodzaj dyptyku. Uratowana część z Cielecką inspirowana jest sztuką Johna Van Drutena "I Am a Camera" - o Berlinie lat 30. i rosnącym w siłę faszyzmie. Ta zaś powstała na podstawie powieści Christophera Isherwooda. Jej adaptacją jest oscarowy film "Kabaret" z Lizą Minnelli.

Druga inspiracja to film "Shortbus" Johna Camerona Mitchella z 2006 r.

W tytułowym klubie grupa zagubionych nowojorczyków szuka spełnienia dla swojej problematycznej seksualności. Warlikowski porównuje Nowy Jork po 11 września i stolicę Republiki Weimarskiej do dzisiejszej Warszawy. Ostrzega: przemoc narasta nie tylko wśród ogolonych pałkarzy, ale też instrumentalnie traktujących demokrację technokratów. I choć skojarzenie to może wydawać się przesadą, warto posłuchać, co reżyser ma do powiedzenia. Na przełomie lat 90. i XXI wieku spektakle Warlikowskiego wywoływały burze. Kontrowersje budził radykalny język artystyczny, ale także ich przekaz: feministyczna wymowa "Poskromienia złośnicy" czy "Anioły w Ameryce" - mocny głos w sprawie mniejszości seksualnych.

Dziś coraz częściej mówi się o Warlikowskim jak o współczesnym klasyku. Czy artysta wraca do wyrazistych, politycznych komunikatów, czy znów chce bardziej wprost mówić o "tu i teraz"?