Artykuły

- Najciekawsze zadanie nasze polegało na tym, że musieliśmy jakoś upchnąć powieść Amoza Oza, która jest ogromna, nie tylko jeśli chodzi o wątki fabularne i ilość postaci ale przede wszystkim sensy, znaczenia, symbole, liczne odniesienia właśnie w tej małej formie. Wtedy okazało się, że ograniczenia są twórcze, bo zaczynasz nagle o czymś zupełnie inaczej myśleć - mówi KAROLINA KIRSZ, reżyserka spektaklu "Dotknij wiatru, dotknij wody".

Jak to się stało, że znalazłaś się na tym festiwalu?

- Do przygotowania czegoś na festiwal zachęciła mnie jedna z aktorek Teatru Żydowskiego, z którą miałam już okazję wcześniej współpracować. Zaczęłam się zastanawiać, co by to mogło być i wymyśliłam sobie Amosa Oza. Ten genialny żydowski pisarz jak nikt inny potrafi połączyć poezję, ironie i konkret a także mieszać tragizm z komizmem. Wiele osób mówiło mi, że się go nie da zrobić na scenie, co tylko bardziej mnie zachęciło.

Dlaczego Twoim zdaniem warto uczestniczyć w tym festiwalu?

- Dla widzów cenna jest różnorodność propozycji, wiele odsłon kultury żydowskiej jakie znajdą miejsce podczas festiwalu. Przypomniana zostaje pewna oczywistość, że mianowicie kultura żydowska nie ogranicza się do tematyki holokaustu. Dla samych artystów z kolei atutem są ryzykowne projekty, inne niż główna estetyka Teatru Żydowskiego.

Co Twoim zdaniem kryje się pod hasłem "mała forma teatralna"?

- To taki ubogi teatrzyk, czyli minimum środków i dużo zabawy. Najciekawsze zadanie nasze polegało na tym, że musieliśmy jakoś upchnąć powieść Amoza Oza, która jest ogromna, nie tylko jeśli chodzi o wątki fabularne i ilość postaci ale przede wszystkim sensy, znaczenia, symbole, liczne odniesienia właśnie w tej małej formie. Wtedy okazało się, że ograniczenia są twórcze, bo zaczynasz nagle o czymś zupełnie inaczej myśleć. To wytrąca cię z wcześniejszych schematów. Myślę, że zgodziłaby się ze mną również moja scenografka i autorka kostiumów Ania Skupień. Zrobiła coś z niczego jak serialowy MacGyver.

Skąd się wzięło Twoje zainteresowanie kulturą żydowską?

- Jest bardzo wiele przyczyn, jak w przypadku każdej miłości czy sympatii. Jest to na pewno moja ogromna fascynacja. Zadziwiające jak do niedawna mało było wiadomo o tej kulturze. Bardzo podoba mi się, że znajduje ona kolejne odsłony na tym festiwalu i ukazuje swoją różnorodność.

Wiem, że siedzisz na widowni w czasie swoich spektakli, czy miałabyś jakieś wskazówki dla organizatorów festiwalu z punktu widzenia zwykłego uczestnika?

- Sugerowałabym ograniczenie ilości rozdawanych wejściówek zgodnie z liczbą dostępnych miejsc na widowni. Widz potrzebuje tak jak i aktorzy komfortu. Jedna z aktorek w czasie tańca oślepiona reflektorem prawie wpadła na widzów, którzy zostali posadzeni na skraju sceny.

Wśród uczestników festiwalu dominują osoby starsze. Jako młody twórca masz może jakiś pomysł jak przyciągnąć młodszą publiczność?

- Rzeczywiście brakuje równowagi między młodszą i starszą widownią. Robiąc spektakl wiedzieliśmy, iż to co proponujemy w niewielkim stopniu trafi do tej tradycyjnej, starszej publiczności, nie mogliśmy i nie chcieliśmy jednak jej lekceważyć. Tradycyjny repertuar z którym kojarzy się Teatr Żydowski może nie być atrakcyjny dla młodego widza, który przywykł już do innego języka teatralnego. Dlatego dobrze, że organizatorzy chcą eksperymentować.

Czy pojawiły się już jakieś propozycje po spektaklu, dotyczące dalszego jego wystawiania?

- Tak, spektakl ma być wciągnięty do repertuaru Teatru Żydowskiego. Serdecznie Państwa zapraszam.

My również. Dziękuję za rozmowę.

***

Karolina Kirsz, absolwentka reżyserii, filozofii i wiedzy o teatrze, trzech polskich uczelni, stypendystka Ministerstwa Kultury za osiągnięcia naukowe. Wyreżyserowała m.in. "Pułapkę" Tadeusza Różewicza, "Końce świata" Marca Beckera i "Zimę w czerwieni" Adama Rappa, za którą otrzymała pierwszą nagrodę na XII Międzynarodowym Festiwalu "Zdarzenia" w Gdańsku i Tczewie. Zadebiutowała na Festiwalu Singera spektaklem na podstawie powieści "Touch the water, touch the wind" ("Dotknij wiatru, dotknij wody") Amosa Oza.