Od narodzin do śmierci
"8 dni stworzenia świata" w reż. Krzysztofa Raua Teatru Lalek Pleciuga w szczecinie oraz "I odsłoniłam noc" w reż. Krystiana Kobyłki Teatru Lalek w Opolu na Festiwalu Teatrów Lalek w Opolu. Pisze Małgorzata Kroczyńska w Nowej Trybunie Opolskiej.
Beztroska zabawa i rozważania o tajemnicy śmierci. Takie dwa skrajnie różne spektakle obejrzała wczoraj festiwalowa publiczność na scenie teatru lalek.
"8 dni stworzenia świata" [na zdjęciu], autorskie przedstawienie Krzysztofa Raua zrealizowane w szczecińskiej, Pleciudze" zauroczyło zwłaszcza najmłodszych widzów, bo też do nich przede wszystkim adresowana jest ta niezwykła, oparta na motywach biblijnych opowieść.
Jej niezwykłość bierze się z... prostoty. Na obitej białym płótnem scenie ubrani w białe uniformy aktorzy pod dyktando niewidzialnego Boga odtwarzają jego dzieło. A robią to za pomocą zwyczajnych dętek. Z tego, wydawać by się mogło, mało atrakcyjnego tworzywa powstają różne formy życia na ziemi - zwierzęta, kwiaty, ludzie, rodzi się świat.
Popis umiejętności manualnych, wokalnych, muzycznych, przyprawiony dużą dozą humoru i autoironii (według szczecińskiej wersji Biblii stworzenie świata zaczęło się od powołania do życia ,Pleciugi") składają się na to świetne, choć nie aspirujące do rozbudzania uczuć wyższych przedstawienie.
Jego przeciwieństwem jest grany wczoraj w ramach festiwalu opolski spektakl "I odsłoniłam noc", którego scenariusz na motywach "Opowiadania o matce" Andersena napisali Zbigniew Bitka i Krystian Kobyłka (także reżyser).
To próba dotknięcia tajemnicy śmierci. Opowieść o bólu i rozpaczy matki, która straciła dziecko, ojej niezgodzie na boskie wyroki.
Przedstawienie pozbawione słów, operujące jedynie obrazami, z mroczną muzyką w tle, jest przejmującą rozprawą o rzeczach ostatecznych, wpisanych w ludzkich los.
***
Sami robimy teatr
Z Aleksandrą Konopko, studentką III roku kulturoznawstwa na Uniwersytecie Opolskim, uczestniczką warsztatów teatralnych Leszka Mądzika:
Chęć pracy z Leszkiem Mądzikiem wynika z zafascynowania jego teatrem czy po prostu przeżycia czegoś wyjątkowego?
- Kilka lat temu, zanim zaczęłam studia, byłam związana z taką alternatywną grupą teatralną ze środowiska wrocławskiego i wtedy już brałam udział w różnych warsztatach teatralnych. Tam zetknęłam się z teatrem plastycznym, z teatrem ruchu i z ludźmi, którzy albo czerpali z Mądzika, albo byli jego uczniami. Kiedy teraz nadarzyła się okazja, bardzo chciałam poznać Mistrza, człowieka-legendę. I doświadczyć pracy z nim.
We wtorek zdarzyło się to po raz pierwszy. Jakie wrażenia?
- Nie czułam respektu, tylko zaciekawienie, wyczekiwanie, co będzie. A na początek była nadzieja Leszka Mądzika, że coś razem stworzymy. Mówił o tym, że dla niego takie warsztaty też są czymś innym niż praca w jego teatrze, gdzie to on przede wszystkim narzuca aktorom swoją wizję spektaklu. A tu mamy stworzyć coś razem, od nas wiele zależy.
Od nas, czyli od kogo?
- Jest piętnaście osób. Studenci szkół teatralnych z Wrocławia, Białegostoku i my, studenci opolskiego uniwersytetu. I o to też chodziło, o takie zderzenie ludzi teatru z tymi, którzy na co dzień są poza nim albo znają go wyłącznie z teorii.
O czym będzie wasz spektakl?
- Jeszcze nie wiem. Najpierw oswajaliśmy się z materią, czyli ze zwykłym szarym papierem. Naciągnęliśmy arkusze na dużych drewnianych ramach. Chętni mogli z rozbiegu, z krzykiem na ustach skakać przez ten papier. Przyznam, że to ciekawe doświadczenie.
***
Leszek MĄDZIK, reżyser, scenograf, w 1969 roku założył przy Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Scenę Plastyczną, jeden z najoryginalniejszych autorskich teatrów w Polsce, dziś znany w całej Europie i za oceanem. W ramach XXII OFTL Leszek Mądzik prowadzi w Opolu warsztaty teatralne ze studentami. Dwudziestominutową etiudę, efekt ich pracy, festiwalowa publiczność zobaczy w piątek o 21.00 w Muzeum Diecezjalnym.
