Warszawa. Polska w IMCE od września
23 września spektaklem "Był sobie Polak, Polak, Polak i Diabeł", autorstwa Pawła Demirskiego w reżyserii Remigiusza Brzyka rozpocznie się kolejna odsłona festiwalu Polska w IMCE.
"Był sobie Polak, Polak, Polak i Diabeł" Pawła Demirskiego to rzecz o polskim czyśćcu, który jednak częściej przypomina piekło niż przedsionek raju. W zawieszeniu pomiędzy życiem a śmiercią oglądamy bohaterów szamoczących się z polskimi kompleksami i traumami, trywialna codzienność miesza się z najważniejszymi wydarzeniami z polskiej historii XX wieku, a potoczny język z fragmentami nieoczywistej poezji. W tej okrutnie śmiesznej sztuce stale całkiem serio powracają pytania - co się stało z nami jako wspólnotą, jaka jest współczesna Polska i Polacy, skąd się w nas wzięło paraliżujące wiele działań przekonanie, że jesteśmy peryferiami Europy i wreszcie - jak mówi podtytuł - dlaczego "w heroicznych walkach narodu polskiego wszystkie sztachety zostały zużyte".
Paweł Demirski - jeden z najważniejszych polskich dramaturgów współczesnych - znany jest przede wszystkim ze spektakli reżyserowanych przez Monikę Strzępkę, które przyniosły temu duetowi rozgłos i wiele nagród. W Lublinie po raz pierwszy od lat jego tekst został zrealizowany przez kogoś innego niż Strzępka. Po tę, jak sam autor określa swój tekst, "bulwarówkę polityczną", sięgnął Remigiusz Brzyk - laureat wielu nagród, reżyser m. in. głośnego sosnowieckiego Korzeńca. Lubelski Był sobie Polak, Polak, Polak i Diabeł to zatem okazja do odkrycia innego niż to najbardziej znane oblicza dramaturgii Demirskiego i zobaczenia na scenie Teatru im. J. Osterwy zamkniętych przez Brzyka w klatce ośmiorga potworów - jednego niemieckiego i siedmiorga polskich (w tym dwu znanych z prasowych czołówek) - które na przemian śmieszą, tumanią i straszą.
