Kraków. Cricoteka porozumiała się ze spadkobierczyniami Kantora
Dyrekcja krakowskiej Cricoteki porozumiała się ze spadkobierczyniami Tadeusza Kantora w sprawie umowy licencyjnej na wykorzystanie dzieł artysty na stałej ekspozycji muzealnej. Mogą one być pokazywane przez następne ponad trzy lata.
Porozumienie zostało zawarte z córką Kantora Dorotą Krakowską i drugą żoną artysty Marią Stangret-Kantor.
Jak poinformowała PAP w poniedziałek Agnieszka Oprządek z Ośrodka Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka, ponad trzyletnia licencja obejmuje prezentację prac Kantora na indywidualnej wystawie (do 31 grudnia 2017 r.), a także wydanie albumu towarzyszącego. Podpisanie umowy pozwoli na organizację czterech odsłon wystawy stałej Tadeusza Kantora.
Wynagrodzenie zostało ostatecznie ustalone na kwotę 90 tys. zł brutto na każdą z uprawnionych osób, co daje łącznie 180 tys. zł brutto.
- Cieszę się, że doszło do zawarcia tego porozumienia, bo dzięki niemu możemy bez przeszkód prezentować przygotowana przez nas wystawę w naszej nowej siedzibie - powiedziała PAP dyrektor Cricoteki Natalia Zarzecka.
O kłopotach z wystawianiem dzieł Kantora donosił "Dziennik Polski".
Cricoteka, czyli Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora, działa od września w nowym budynku, zbudowanym na terenie zabytkowej Elektrowni Podgórskiej. Wielofunkcyjny obiekt powstał z połączenia zabytkowych zabudowań dawnej elektrowni i nowoczesnego, wysokiego na ponad 20 metrów budynku - galerii nad elektrownią.
Spodnia powierzchnia galerii została wyłożona lustrzaną taflą, która odbija dachy stojących pod nią budynków elektrowni oraz plac widowiskowy wokół nich. Od połowy tego miesiąca część wystawiennicza Cricoteki z powodu uszkodzenia dachu obiektu jest zamknięta do odwołania.
Na wystawie stałej zgromadzono dzieła Kantora, przede wszystkim stworzona przez artystę kolekcja Cricoteki, przybliżająca zainteresowanym idee kantorowskiego Teatru Cricot 2. Były tu rzeźby, obiekty i rekwizyty z przestrzeni scenicznych spektakli Teatru Cricot 2, rysunki, ale i archiwalia takie jak m.in. rękopisy tekstów artysty oraz materiały dokumentacyjne związane z jego twórczością. Wśród ciekawych obiektów były np. "Szatnia", będąca elementem scenografii w spektaklu "Nadobnisie i koczkodany" (1973) albo ławka - rekwizyt z "Umarłej klasy" (pocz. lat 80. XX w.).
Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora został założony w Krakowie w 1980 r. z inicjatywy samego Kantora jako "żywe archiwum" Teatru Cricot 2. Zgodnie z wolą artysty, Cricoteka od początku pełniła równolegle funkcje muzeum, archiwum, galerii i ośrodka badań, gromadziła unikatowe materiały dokumentujące działalność teatru i jego założyciela. Jak dotąd Cricoteka funkcjonowała w czterech różnych siedzibach.
