Między nami, Polakami, wcale nie jest dobrze
Za pośrednictwem tekstu Masłowskiej Jarzyna rozprawia się z Polską dawną (zbudowaną na micie II wojny światowej) i współczesną, której reprezentanci różnych klas toną w groteskowym sosie kompleksów. Na wierzch wychodzą nasza zaściankowość, obłuda, przekonanie o wyjątkowości, a także wyższości pseudosztuki nad szarą codziennością zwykłych zjadaczy chleba - pisze Urszula Wolak w Dzienniku Polskim.
Czołowy twórca teatru Grzegorz Jarzyna przeniósł na ekran spektakl, który wystawił w TR Warszawa. Głośną sztukę Doroty Masłowskiej "Między nami dobrze jest" zobaczymy dziś w kinie Pod Baranami (godz. 17.30), Kice (godz. 17.30), kinie Paradox (godz. 17.40) i Sfinksie (godz. 19).
Kim jesteśmy, rozdziawiając usta przed ekranem telewizora, z którego wylewa się rzeka głupoty? To jedno z pytań stawianych przez Jarzynę. "W dawnych czasach, gdy świat rządził się jeszcze prawem boskim, wszyscy ludzie na świecie byli Polakami. Każdy był Polakiem, Niemiec był Polakiem, Szwed był Polakiem, Hiszpan był Polakiem, Polakiem był każdy, po prostu każdy, każdy, każdy... Ale skończyły się dobre czasy dla naszego państwa" - pisze Masłowska.
Poruszany przez autorkę problem "wyczerpanej dumy" Polaków akcentuje najpierw w spektaklu, a później w filmie także Jarzyna. Zwraca uwagę, że naszą tożsamość budują albo narodowe mity, albo pusta popkultura. Ścieżki postępowania lansują strywializowane media, w których prym wiodą czasopisma niskich lotów dla zaniedbanych "kur domowych" i - parafrazując Masłowską - telewizja wypacykowanych prezenterek, które zamiast mózgów mają siano. Spragnieni wrażeń, skandali i seksu, połykamy jednak każde ich słowo.
Film, który wyrósł z estetyki teatralnej, wcale się od niej nie odżegnuje. "Między nami dobrze jest" to swoista postmodernistyczna hybryda, w której do głosu dochodzą dwa - zdaje się dziś - nie tak odległe formalnie światy.
