Artykuły

Na początku grudnia, w sosnowiec­kim Teatrze Zagłębia, rozlegnie się stukot młotków i odgłosy rewolucji. Tak znaczą swą obecność na scenie Szewcy - postacie stworzone przez Stanisława Ignacego Witkiewicza

"Szewcy" to chyba najpesymistyczniejszy z dramatów Witkacego, pomimo wszechobecnej groteski i specyficznego humoru autora. Znamienna jest data po­wstania dramatu - 1934 rok. Czasy kie­dy na wschodzie na dobre rozpanoszył się komunizm, a na zachodzie zaczął pod­nosić głowę złowrogi faszyzm. Witkacy był zafascynowany (i przerażony zarazem) ideą rewolucji. Jej subiektywny obraz przedstawił w tekście tej właśnie sztuki teatralnej. Zamknięci w swym war­sztacie, poddani ciągłej kontroli Szewcy postanawiają rozpocząć rewolucję. I roz­poczynają. Ta jednak, zamiast doprowa­dzić do odrodzenia i wolności, prowadzi bezpośrednio ku zagładzie nie tylko ciemiężycieli, ale również tych, którzy ją wzniecili.

Dziś twórcy teatralni rzadko sięgają po teksty Witkacego. Wielbiciele jego twór­czości wciąż pamiętają legendarne insce­nizacje autorstwa Tadeusza Kantora. Teraz głównym spadkobiercą witkacowskich tradycji jest teatr jego imienia w Zakopa­nem. To z niego wywodzi się Bartłomiej Wyszomirski - reżyser sosnowieckiego spektaklu.

- Uwielbiam Witkacego! To takie szam­bo - powiedział Wyszomirski przed pre­mierą adaptacji innej sztuki S.I Witkiewi­cza - "Matka" w Teatrze Dramatycznym w Opolu.

Młody reżyser w dotychczasowych spo­tkaniach z dramaturgiem, starał się wyło­wić z jego tekstów to, co najciemniejsze w ludzkiej duszy (a Witkacy był mistrzem w operowaniu ciemnymi barwami). Oprócz Zakopanego i Opola, Wyszomir­ski reżyserował również w Tarnowie, Kiel­cach, a także w słynnym krakowskim Sta­rym Teatrze. W Sosnowcu reżyser zajął się również opracowaniem muzycznym spektaklu. Autorką scenografii do sosno­wieckich "Szewców" jest Anna Popek, współpracująca z reżyserem także przy innych produkcjach. W rolach głównych zobaczymy: Marię Bieńkowską, Adama Kopciuszewskiego, Wojciecha Leśniaka, Juliusza Krzysztofa Warunka i Piotra Za­wadzkiego.