Artykuły

Pod tym właśnie tytułem warszawski Teatr Dramaty­czny wystawił sztukę radzie­ckiego dramaturga Zorina. Oryginalny tytuł brzmi - "Dostrzec w porę". Zesta­wienie tych dwóch tytułów wyznacza niejako tematykę sztuki. Jej bohaterami są młodzi ludzie,sama zaś sztuka stanowi niewątpliwie udany przykład pokarania problematyki młodzieżowej w nowy,odważny sposób. Powiązanie losów bohatera z losami narodu,umiejsco­wienie planów i marzeń bo­hatera w ramach konkretnych, realnych perspektyw młodego pokolenia radziec­kiego, wcielenie w życie tych marzeń i planów - wreszcie dyskusja nad ich wyborem i poszukiwanie trafnego wyboru - oto pro­blematyka sztuki Zorina.

Borys(Józef Duriasz) jest młodym naukowcem. Nauka wyznacza perspektywy jego życia. Nauce podporządko­wuje on swe życie osobiste,przyzwyczajenia i dążenia. Wadim(Bogusz Bilewski) chce być pisarzem. Droga do pisarstwa nie jest łatwa. Borys wikła się w poszukiwaniach,nie zawsze daje sobie radę z mirażami. Ar­tem(Mieczysław Stoor) przeszedł już ciężkie próby: i zakochany w swej Syberii uczy się,aby oddać swej ziemi zapał i naukę. Jest też dziewczyna. Nazywa się Ri­na (Maria Klejdysz),jest piękna,gra w koszykówkę i zupełnie pesymistycznie od­nosi się do swej przyszłości. Studiuje architekturę ale nie wierzy w swoje studia,nie wierzy w siebie. Dlatego pewnie porywa ją kolejno entuzjazm kolegów. W ich kręgu,kręgu Wadima,Arte­ma,Borysa,stara się zna­leźć miejsce dla siebie. Jest jeszcze młodziutka Zina(Elżbieta Czyżewska),która przyglądając się psychicz­nym szamotaniom starszych kolegów,tworzy swój włas­ny,naiwny,młodzieńczo en­tuzjastyczny program ży­ciowy,zniewalający widza swą uroczą szczerością.

Niewątpliwie sceniczny rysunek postaci w wysta­wieniu teatru odbiega od za­łożeń sztuki. Zabrakło tu przede wszystkim klimatu rzeczywistości radzieckiej. To duży brak przedstawie­nia. Ale oglądanie sztuki -to dla widza uczestnictwo w pasjonującej dyskusji mło­dych ludzi. Dlatego warto obejrzeć "Czas młodości" zastanowić się nad własnym czasem młodości.