Artykuły

Monodram Elżbiety Żłobickiej "Mój Duch Przyjazny" to spektakl, który dotyka problemu osamotnienia człowieka chorego. Stawia m.in. pytania o sens choroby i radzenie sobie z nią. Ma być połączeniem sztuki i terapii. Premiera w sobotę w opolskim teatrze lalki.

Pedagog teatru i kierownik literacki Opolskiego Teatru Lalki i Aktora im. Alojzego Smolki Alicja Morawska-Rubczak wyjaśniła w rozmowie z PAP, że terapeutyczny wymiar sztuki wiązał się przede wszystkim z tym, że część dekoracji do spektaklu - m.in. włóczkowe gobeliny czy siatki - wykonali pacjenci oddziału "C" Wojewódzkiego Specjalistycznego Zespołu Neuropsychiatrycznego im. Św. Jadwigi w Opolu, pod kierunkiem terapeutki Iwony Kapral.

- Była to forma zaangażowania osób, w pewien sposób wykluczonych czy marginalizowanych, do procesu twórczego. Dla nich niezwykle ważne było, że nie robili tego tylko w zaciszu swoich sal szpitalnych, ale wnieśli coś dla sztuki - tłumaczyła Morawska-Rubczak.

Dodała, że formą terapii może być również samo podjęcie tematu osamotnienia, zwłaszcza w chorobie - danie możliwości spotkania młodych ludzi z kwestiami często spychanymi na margines, z którymi mierzymy się dopiero, kiedy nas to dotknie - czyli gdy np. w naszym otoczeniu jest ktoś chory.

Aktorka opolskiego teatru występująca w monodramie, ale też autorka jego scenariusza Elżbieta Żłobicka opowiedziała PAP, że bohaterka tego spektaklu - Daria - jest osobą samotną, która siedzi i szyje lalki. - Robi je z włóczki, z resztek materiałów, strzępów ubrań, ale też z własnych marzeń i pragnień - mówiła Żłobicka.

Wyjaśniła, że m.in. dlatego właśnie wiodącym materiałem, z którego wykonano scenografię, jest włóczka. Z niej powstały spowijające kameralną scenę gobeliny, siatki, sceniczne kostiumy, a nawet łąka czy kraty, tworzące swoisty włóczkowy świat. - Dwoistość tego spektaklu polega m.in. właśnie na tym, że mówię w nim o bardzo trudnych sytuacjach i tematach, ale w przyjaznym środowisku - tłumaczyła aktorka.

Spektakl kierowany jest do widzów powyżej 14 roku życia i do osób dorosłych. - Mam nadzieję, że niektórym da on szansę do przemyśleń i zastanowienia się. Być może będzie też terapeutyczny dla części widzów. Dla mnie to wyzwanie sceniczne i aktorskie - dodała.

Scenariusz powstał z początkowo niepowiązanych ze sobą tekstów napisanych przez Żłobicką na podstawie obserwacji ludzi, zdarzeń czy snów. Jak informuje w materiałach promocyjnych opolski teatr lalki - przedstawienie "dotyka głębokiego problemu osamotnienia człowieka chorego". - W swoim autorskim spektaklu aktorka stawia pytanie o sens choroby i sposoby radzenia sobie z nią, a także zgłębia zagadnienie samotności człowieka mierzącego się z problemami własnej psychiki. Spektakl jest połączeniem sztuki i terapii. Splotem wątków biograficznych, poezji i uzdrawiającej mocy twórczości - napisano w repertuarowym opisie.

Dyrektor opolskiego teatru lalki Krystian Kobyłka zaznaczył, że nie jest to pierwsza sztuka wystawiana przez opolskie lalki, a dotykająca tematów bardzo trudnych. Wspomniał m.in. o pokazywanym przed laty przez kierowaną przez niego placówkę spektaklu "Biały statek" w reż. Aleksieja Leliawskiego, którego bohaterem był kilkuletni chłopiec wychowywany bez rodziców przez dziadka. Historia kończyła się samobójstwem bohatera. - Przystępując do realizacji tamtego przedstawienia zastanawialiśmy się co zrobić, by nie zostawić dziecka w jakiejś potencjalnie trudnej, traumatycznej czasami nawet sytuacji - mówił Kobyłka i przypomniał, że zaproszono wtedy do współpracy psycholożki pracujące z grupami terapeutycznymi, które po każdym przedstawieniu rozmawiały z dziećmi o tematach poruszanych w sztuce. Nie wykluczył, że także po spektaklach "Mojego Ducha Przyjaznego" odbywać się będą pogadanki.

Reżyserem spektaklu "Mój Duch Przyjazny" jest Sławomir Kuligowski; autorkami scenografii artystki związane z opolską grupą Kuratorki: Maria Bitka, Anna Gądek i Elżbieta Gądek, a muzyki Piotr Latarnik. Opiekę literacką nad scenariuszem sprawował Andrzej Szymański.