Artykuły

Już 27 lutego na deskach Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego, w ramach cyklu Teatry Polskie, rozpocznie się Tydzień z Teatrem Bagatela w Krakowie

Tym razem zobaczymy trzy spektakle. Będą to:

"Tramwaj zwany pożądaniem" (na zdjęciu) - 27 lutego 2016, godz. 19:00

Autor: Tennessee Williams

Tłumaczenie: Eugeniusz Cękalski

Reżyseria: Dariusz Starczewski

Scenografia: Joanna Schoen

Muzyka: Bolesław Rawski

Projekcje: Dawid Kozłowski

Światła: Marek Oleniacz

Asystent reżysera / inspicjent / sufler : Joanna Jaworska

Występują: Magdalena Walach, Ewelina Starejki, Michał Kitliński, Przemysław Redkowski Michał Kościuk / Sebastian Oberc (gościnnie), Sławomir Sośnierz, Ewa Mitoń, Renata Przemyk (gościnnie) / Aleksandra Godlewska, Marcin Zacharzewski (gościnnie) / Marek Hucz (gościnnie)

Trójkąt miłosno-nienawistny w dusznej i lepkiej atmosferze Nowego Orleanu końca lat 40. Pod oknami mieszkania Stelli i Stanleya Kowalskich przejeżdża tramwaj zgodnie z miejscowym zwyczajem nazwany "Pożądaniem". Pewnego dnia wysiada z niego starsza siostra dziewczyny, zmysłowa Blanche DuBois, konfabulantka i nimfomanka. Ale czy na pewno możemy ją tak zaszufladkować? Wielopłaszczyznowa osoba Blanche wciąż budzi kontrowersje i sprzeczne interpretacje. Trudno jest ją polubić, jeszcze trudniej ustosunkować się do niej, ale niemożliwym jest przejść koło niej obojętnie. Przedłużająca się wizyta w domu siostry i szwagra powoduje rosnące napięcie między bohaterami, które nieubłaganie doprowadza do tragicznego finału.

Ta ponadczasowa, wyśmienicie napisana rola dramatyczna od zawsze stanowi ogromne wyzwanie aktorskie. w interpretacji Dariusza Starczewskiego w Blanche wcieliła się Magdalena Walach, uwiarygodniając postać neurotycznej, rozchwianej emocjonalnie, starzejącej się nauczycielki. To kolejna, po siedmiu latach od inscenizacji Marty Meszaros, adaptacja "Tramwaju zwanego pożądaniem" na deskach Teatru Bagatela.

Obok głównych postaci w przedstawieniu pojawia się w przejmującym i jakże kluczowym epizodzie Meksykanki: Renata Przemyk.

***

"Układ" - 28 lutego 2016, godz. 19:00

Autor: Elia Kazan

Tłumaczenie i adaptacja: Radosław Paczocha

Reżyseria: Michał Kotański

Scenografia: Tomasz Brzeziński

Muzyka: Marcin Mirowski

Projekcje: Tomasz Bergmann

Światła: Marek Oleniacz

Asystent reżysera / inspicjent / sufler: Monika Handzlik

Występują: Dariusz Starczewski, Ewelina Starejki, Magdalena Walach, Angelika Kurowska, Paweł Sanakiewicz, Sławomir Sośnierz.

Nikt nie może żyć tak, jakby chciał. WSZYSCY POŚWIĘCAMY JAKĄŚ DOZĘ SWOJEGO CZASU, ŻEBY MIEĆ DACH NAD GŁOWĄ I PEŁNĄ MISKĘ. TO JEST NASZ UKŁAD ZE SPOŁECZEŃSTWEM, które samo w sobie też jest jakimś układem. Każdy rezygnuje z kawałka duszy, by mieć kawałek chleba" - mówi psychiatra leczący głównego bohatera skandalizującej powieści Kazana.

Eddie Anderson jest doskonałym produktem społeczeństwa dobrobytu: ma pieniądze, sławę, rodzinę i kochankę. Żeby dodać sytuacji pikanterii, Eddie Anderson jest doskonałym producentem społeczeństwa dobrobytu: pracuje w agencji reklamowej. Cynicznie konsumuje i nakłania do konsumpcji, dopóki nie zapragnie po wpływem bezkompromisowej Gwen wyrwać się z zaklętego kręgu - czy też układu - i odzyskać siebie, nawet za cenę śmierci. Gorzej: za cenę utraty majątku i pozycji towarzyskiej. Jednak nie jest to kolejna opowieść o odkupicielskiej sile miłości, ani też o wyzwalającym odrzucaniu masek. Zamiast romantycznego idealizmu mamy w niej dotkliwy realizm. "WSZYSCY UDAJEMY, ŻE LUBIMY RZECZY, KTÓRE BUDZĄ W NAS WSTRĘT. ZWYKLE UDAJEMY TAK DŁUGO, ŻE ZAPOMINAMY O WSTRĘCIE. I to jest właśnie cywilizacja. Nic lepszego nie wymyślono póki co."

Realizacja Michała Kotańskiego jest pierwszą w świecie sceniczną wersją "Układu".

***

"Ławeczka" - 29 lutego 2016, godz. 19:00

Autor: Aleksandr Gelman

Tłumaczenie: Jerzy Koenig

Reżyseria: Ingmar Villqist

Scenografia: Ingmar Villqist

Opracowanie muzyczne: Rafał Kowalczyk

Występują: Magdalena Walach / Karolina Chapko, Sławomir Maciejewski (gościnnie) / Marcel Wiercichowski

On - Jura, Kola, Alosza lub Fiedia (zależy od sytuacji), monter konstrukcji stalowych w wiecznej delegacji lub zaopatrzeniowiec wirtuoz (przynajmniej tak się przedstawia), względnie kierowca autobusu podmiejskiego; rozwodnik i erotoman ze skłonnością do alkoholu, który wkłada całą duszę w każdy romans - nawet dwugodzinny.

Ona - Wiera, kontrolerka jakości w fabryce trykotaży, rozwódka z synem i pamięcią fotograficzną, nieuleczalna romantyczka oraz - jak sama twierdzi - nienormalna idiotka, oddająca obcym klucze do mieszkania.

Pewnego popołudnia spotykają się w parku... a w interpretacji Ingmara Vilqista: w muzeum.

Od polskiej prapremiery w Teatrze Powszechnym w 1986 szuka wystawiana była na naszych scenach 24 razy, a premierowa inscenizacja Macieja Wojtyszki z Joanną Żółkowską i Januszem Gajosem została zarejestrowana dla Teatru Telewizji. W 2004 Maciej Żak zaadaptował "Ławeczkę" na duży ekran, zmieniając realia i charakterystykę postaci.