Artykuły

W biedny, choć beztro­ski świat poety Rudolfa i malarza Marcela wkracza miłość: w wydaniu tragicz­nym (bo w finale ukochana Rudolfa, hafciarka Mimo, umrze na suchoty) i raczej figlarnym (bo ukochana Mar­cela - Musette to kobieta nieciężkich obyczajów, choć o złotym sercu).

"Cyganeria" Giacoma Pucciniego to jedna z najsłynniejszych oper w dzie­jach i - w swoim czasie - dzieło przełomowe. Paryską bohemę opisał w swojej powieści "Życie cyganerii" Henri Murger. Na zamówienie Pucciniego oparte na książce libretto napisali sta­li współpracownicy kompozytora: Giu­seppe Giacosa i Luigi Illica. Dzieło z 1896 roku bywa określane jako - w innym jednak sensie niż monumentalny te­atr wagnerowski - dramat muzyczny. To Puccini i jego libreciści przyczyni­li się do tego, że opera zaczęła oddalać się od bajkowych - lub po prostu nie­życiowych i wydumanych - opowie­ści, a stała się medium, w którym od­bija się prawda o świecie: stąd często używane w odniesieniu do "Cygane­rii" określenie "weryzm". Cztery sce­ny, wykrojone z epickiego materiału powieści, układają się w opowieść o bo­haterach romantycznych i zdolnych do wzniosłych uczuć, jednakowoż moc­no poturbowanych w kontakcie z twar­dą rzeczywistością.

Dziesięć lat temu wyreżyserował je (oraz zaprojektował dekoracje i kostiumy) Waldemar Zawodziński. Była to ostatnia premiera zaprezentowana w gmachu Opery Wrocławskiej przed wieloletnim remontem. Później "Cy­ganeria" kilkakrotnie była prezento­wana w wersji koncertowej w Wytwór­ni Filmów Fabularnych. Zarejestrowa­no wtedy dwupłytowy album CD: or­kiestrą i chórem dyrygowała Ewa Mich­nik, a główne partie śpiewali artyści występujący w premierowych spek­taklach: Ewa Czermak i Maciej Krzysztyniak. Oboje występują w jednej z ob­sad wznowionej "Cyganerii". Obok nich pojawiają się młodsi artyści, za­angażowani w ostatnich sezonach.