Artykuły

Agnieszka Glińska, reżyserka: co czyta, co ogląda, co poleca i nad czym teraz pracuje.

Ze studentami PWST w Krakowie Agnieszka Glińska przygotowuje spektakl dyplomowy według "Między nami dobrze jest" Doroty Masłowskiej, premiera 4 kwietnia. W maju na ekrany kin wejdzie jej film "#wszystkogra".

Mówi Agnieszka Glińska:

W pociągach na trasie Warszawa - Kraków przeczytałam ostatnio książkę Justyny Kopińskiej "Polska odwraca oczy" (wyd. Świat Książki). To zbiór reportaży, które mają olbrzymią siłę rażenia i odważnie ingerują w zastany świat, jak na przykład ten o siostrze Bernadetcie prowadzącej ośrodek wychowawczy boromeuszek w Zabrzu, gdzie przez kilkadziesiąt lat znęcano się nad dziećmi. Część z tych reportaży czytałam na bieżąco w "Dużym Formacie", ale zestawione razem są jak tsunami. Autorka ma przenikliwość dokumentalistki, determinację dziennikarza śledczego i jednocześnie w szlachetny sposób pozostawia czytelnikowi pole do rozmyślań.

Polecam też nową książkę Katarzyny Tubylewicz pt. "Ostatnia powieść Marcela" (wyd. Wielka Litera). To mądra, przejmująca i dowcipna powieść o schematach relacji międzyludzkich i o sile wrażliwości, która pozwala te schematy powywracać. Lubię ją za "girl power" i za to, że ma bohaterów, z którymi można się identyfikować. A główne postacie poznają się w pociągu relacji Kraków - Warszawa.

W kinie ostatnio duże wrażenie zrobiła na mnie "Yona" (reż. Nir Bergman). To tytuł, który przemknął przez nasze ekrany, złapałam go w Krakowie, w którym szczęśliwie blisko Rynku są dwa kina studyjne: Pod Baranami i ARS. Uwielbiam tam chodzić, uwielbiam te sale kinowe na kilka - kilkanaście osób.

"Yona" opowiada o ikonie młodej poezji izraelskiej z lat 60 - Yonie Wallach. Film niezwykle trafnie mówi o cenie, jaką się płaci za tworzenie. Szczęśliwie nie ma tu kostiumowej czy fotograficznej stylizacji na lata 60. - jest jakby paradokumentalny - przez co nie czujemy dystansu do zdarzeń. Po filmie sięgnęłam po poezję Yony Wallach, znalazłam jej wiersze w wersji angielskojęzycznej. Na polskie tłumaczenia nie trafiłam.

Krążąc po Krakowie, nie mogłam nie odwiedzić wystawy "Modna i już!" w Muzeum Narodowym. Wybieram się też na wystawę "Factory 2" w MOCAK-u. Zaległości z Warszawy nadrobię po krakowskiej premierze.

Ze studentami PWST w Krakowie mam ogromną przyjemność pracować nad "Między nami dobrze jest" Doroty Masłowskiej. To nieoczywisty, głęboki tekst. Dużo bardziej serio niż "Dwoje biednych Rumunów..." i "Jak zostałam wiedźmą", które wystawiałam w Warszawie.

Masłowska w tej sztuce przygląda się nam i pyta, jak bardzo różnie, żyjąc obok siebie, można postrzegać świat, jak bardzo można się nie rozumieć. Pyta o nasze życie rozpięte między wzajemną pogardą a tęsknotą za wspólnotą.

Pracuję z grupą studentów, która jest bardzo muzykalna i uznaliśmy, że opracowanie muzyczne robimy sami. Śpiewają na żywo sobie muzykę do spektaklu. Są znakomici. Zapraszam na ten spektakl. Premiera 4 kwietnia w teatrze w krakowskiej PWST.

Zapraszam też na mój film "#wszystkogra", który na ekranach kin pojawi się 6 maja.

Czekam na tę premierę z niemałą ekscytacją, która towarzyszy zwykle wchodzeniu w nowe, nieznane. Przypomniała mi się taka emocja z dzieciństwa, kiedy szykowałam się do pierwszej klasy. Miałam już gotowe kredki, ceratowe okładki na zeszyty, tornister... I czekałam, co się wydarzy. Zdjęcia, których autorem jest Paweł Edelman, powstawały w ubiegłe wakacje, w upalne lato w Warszawie. To film bardzo lokalny, bardzo nasz, zrobiony z tego, co wokoło. Trochę błahy, a trochę niebłahy. Tak naprawdę jest to po prostu film z piosenkami, przebojami z lat 70. i 80., które w nowych aranżacjach śpiewają m.in. wspaniałe aktorki Kinga Preis, Stanisława Celińska i Eliza Rycembel.