Artykuły

Czerwiec to w Studium Aktorskim im. Aleksandra Sewruka przy Teatrze Jaracza w Olsztynie okres egzaminów dyplomowych studentów ostatniego roku.

Prezentują oni sztuki, które potwierdzą ich kunszt aktorski zdobyty podczas nauki w Studium. Czy zasługują na miano Aktora? Naszym zdaniem absolutnie tak, ale przed nimi jeszcze ocena komisji złożonej z dyrektorów teatrów m.in. z Kielc, Gorzowa Wielkopolskiego czy Warszawy, wykładowców Akademii Teatralnych i olsztyńskiego Studium Aktorskiego czy aktorów scen polskich.

Tegoroczne spektakle dyplomowe:

"Zespół Śmierci i Tańca" to komediowy spektakl muzyczny oparty na utworach zespołu Tiger Lillies, w autorskich tłumaczeniach Szymona Jachimka. Miejscem akcji jest ponury, objazdowy "Cyrk Dziwolągów" - ludzi zdemoralizowanych, zdeformowanych, wyrzuconych poza margines społeczeństwa. Odrzuconych, bo śpiewają o rzeczach, które są częścią nas, ale o których wstydzimy się na co dzień głośno mówić. Mimo różnych cyrkowych profesji wszyscy przybierają postaci klaunów, a bycie klaunem daje prawo opowiadać o otaczającym świecie szyderczo i bezkompromisowo. Błazny wyciągają na wierzch nasze najskrytsze, najbardziej wstydliwe lęki, pragnienia, grzechy. Śpiewają o tym, co śni nam się po nocach, ale do czego nie mamy odwagi się przyznać. Są krzywym zwierciadłem mrocznych zakamarków naszych dusz. Mogą przekraczać granice dowcipu i dobrego smaku, bo klaunowi się wybacza i nie traktuje się go do serio.

6 czerwca (egzamin dyplomowy), godz. 18:00, Scena u Sewruka

"TAŃCE W BALLYBEG" - od reżyserki, Julii Wernio : Czasami, kiedy znajdujemy się na zakręcie albo szukamy swojej drogi, albo próbujemy się dowiedzieć kim jesteśmy, skąd w nas tyle melancholii lub odwagi czy niefrasobliwości - potrzebujemy wspomnień, powrotu do dzieciństwa, odnalezienia czy też stworzenia naszej własnej opowieści, naszej własnej mitologii. To właśnie zdarza się narratorowi "Tańców w Ballybeg". Bohaterowie tej historii zamknięci w sierpniowe lato 1936 roku, wśród swoich radości i dramatów, pozwalają odnaleźć bohaterce, jak w starym albumie z fotografiami, swoich bliskich, którzy odeszli, ale są w niej, w opowieści o miejscu, które już nie istnieje.

My też potrzebujemy naszych małych mitologii, aby określić swoje miejsce we wszechświecie. Chcemy wiedzieć kim jesteśmy, skąd jesteśmy, co i kto nas ukształtował i za kim będziemy zawsze tęsknić. I choć nie ma już tych miejsc i nasi bliscy już odeszli, my zostaliśmy i nasza pamięć z łatwością przenosi nas w inny czas i przestrzeń. I nosimy w sobie swój Ballybeg i swoje tańce ulotnych marzeń, choć nie zawsze chcemy czy potrafimy sobie o nich przypomnieć. Mam nadzieję, że spektakl "Tańce w Ballybeg" Briana Friela wzbudzi w nas tęsknotę i chęć powrotu do ludzi i miejsc, których być może już nie ma, ale są w nas i nas tworzą a nasze wspomnienia pozwolą nam nie zagubić się w świecie i w nas samych. I opowiemy kiedyś naszą historię innym... - Julia Wernio, reżyser spektaklu

7 czerwca (egzamin dyplomowy), godz.18:00, Scena u Sewruka

"W Małym Dworku" - akcja dramatu rozgrywa się w fikcyjnym majątku, gdzie świat realny miesza się z surrealistycznym. W dworku mieszkają wdowiec Dyapanazy Nibek, jego córki, służba, oraz kuzyni Aneta i Jęzory. Pewnego dnia pojawia się jeszcze jeden lokator - duch zmarłej matki - Anastazji. Domownicy wydają się niewzruszeni zjawą, do czasu kiedy ta zdradza sekrety swojego ziemskiego życia, które znacząco odbiegają od wersji głoszonej przez jej męża Dyapanazego. Na polecenie matki, córki wypijają truciznę, w następstwie czego ich ojciec popełnia samobójstwo. Finałowe, cztery trupy odchodzą w zaświaty. Pozostali domownicy, niewzruszeni całą sytuacją, żyją dalej. Witkacy napisał nowoczesny utwór dramatyczny w opozycji do przestarzałego, jego zdaniem, tekstu Tadeusza Rittnera "W małym domku". Chciał udowodnić wyższość swojej koncepcji Czystej Formy, nowoczesnego teatru nad starym dramatem realistycznym, teatrem XIX wiecznym.

8 czerwca (egzamin dyplomowy), godzina 18:00, Scena u Sewruka