Warszawa. Maciej Dużyński gra "Bombla"
Unia Teatr Niemożliwy zaprasza 26 lutego o g. 19 do Ośrodka Kultury im. Stefana Żeromskiego, ul. Obozowa 85 /róg Deotymy na premierę prasową spektaklu "Bombel" na podst. prozy Mirosława Nahacza w reż. i wykonaniu Macieja Dużyńskiego. Wstęp wolny.
"Bombel" Mirosława Nahacza - to zarazem liryczna i brutalna opowieść o życiu wiejskiego utracjusza. Bohater zanurzony w oparach katastrofizmu goni za półpłynną rzeczywistością, gawędziarsko relacjonując otaczająca rzeczywistość, wspominając, marząc O książce napisano już wiele spróbujmy zobaczyć jak tekst broni się na scenie. Maciej Dużyński stworzył postać przejmującą, jednocześnie zabawną, groźną i smutną - pokazując ile "bomblandii" zobaczyć możemy wokół siebie - lub w sobie.
Reżyser i wykonawca spektaklu Maciej Dużyński: - Bombel siedzi na przystanku i gada. Jest to dla niego miejsce bezpieczne (pasażerowie z owego przystanku nie korzystają), oswojone - świat wokół, choć znany - jest mu obcy. Bombel lubi jego pierwotne objawy: przyrodę, stosunki damsko-męskie (choć te ostatnie działają tylko w jego wyobraźni). Gada sam ze sobą, wspomina bo wtedy palić mu się mniej chce, nie pamięta o swędzących jelitach, zimnie, pragnieniu. Jego monologi to mieszanina wulgarnych opowieści kolesi od winka, strzępków informacji ze śmietnikowych gazet, stereotypów o pedałach, polityce i kobietach. Jest wulgarny, głupawy, brudny, skacowany - ale nie budzi odrazy. Jest postacią, którą (w tej czy innej formie) spotykamy codziennie, przyzwyczailiśmy się do niego - widujemy go na przystankach, w bramach, parkach ale i w sklepie, prac;, czasem to nasz sąsiad albo wuj.
Bombel wierzy, ze wszystkim nieszczęściom tego świata winni są ONI - wszyscy inni. Trzeba na nich uważać i "cwaniaczyć", by jakoś sobie radzić. Jest ofiarą i wytworem starych czasów, które w jego wspomnieniach były lepsze.
Marzy o zielonym mydełku ze zniszczonego plakatu ale nigdy się nie myje.
To jest ostatni przystanek Bombla a równocześnie jego dom, świat - dalej trudno mu spojrzeć.
Zresztą - zaraz po niego przyjadą, zabiorą do raju czystych kołderek wielką rządowa limuzyną lakierowaną na niebieski metalik
