Stukot drewniaków jak w 1956 roku
"Stukot/Czerwiec '56" wg scenar. Adama Suwarta w reż. Janusza Stolarskiego na ulicy Młyńskiej w Poznaniu. Pisze Stefan Drajewski w Polsce Głosie Wielkopolskim.
Dochodząc do ulicy Młyńskiej w niedzielę wieczorem, z daleka słychać było stukot drewniaków. A maszerowało zaledwie kilkanaście kobiet i mężczyzn. W 1956 było ich znacznie więcej.
Twórcy widowiska "Stukot" nawiązali do tego charakterystycznego "głosu" poznańskich robotników. Akcja zaczęła się na placu Cyryla Ratajskiego, skąd wyruszyła grupa mężczyzn i kobiet w kierunku Aresztu Śledczego. Towarzyszyły im pieśni takie same, jakie śpiewali robotnicy Cegielskiego w 1956 roku: bogoojczyźniane, patriotyczne... Oprócz stukotu w tle słuchać było archiwalne opowieści uczestników i świadków wydarzeń 1956 roku oraz pieśni nagrane przez osadzonych aktualnie w Areszcie Śledczym.
Autorzy widowiska nawiązali do jednego z mniej eksploatowanych wydarzeń tamtych dni - uwolnienia aresztowanych. Adam Suwart (dramaturg) i Janusz Stolarski (reżyser) nie zrekonstruowali jednak historycznych wydarzeń poznańskich. Językiem teatru ulicznego zbudowali ciąg luźnych metafor, które symbolicznie nawiązują tylko do tamtych wydarzeń, a jednocześnie mogłyby dotyczyć sytuacji ludzi pokrzywdzonych i wykluczonych w każdym miejscu i czasie.
W niedzielny wieczór na ulicy Młyńskiej stało się coś niebywałego. Życie splotło się z poezją, a poznaniacy poczuli się wspólnotą nie tylko teatralną. Przejmująco opowiedziana historia.
