Wicza w wersji light
"Instant" w reż. Romualda Wiczy Pokojskiego w Teatrze Wiczy w Toruniu. Pisze Anna Pawłowska w Nowościach Gazecie Pomorza i Kujaw.
Dialog między Magdą a Pawłem, po którym w dramacie ciągnie on pijaną dziewczynę do toalety, na scenie zastąpiono pogawędką między dwiema kobietami... Cóż, inaczej odbiera się spektakl znając tekst dramatu. Zwłaszcza, jeśli adaptacja sceniczna traktuje go dość dowolnie. Tekst czytało się nie najlepiej. Na scenie wypadł barwniej. Zdecydowanie zyskał na skróceniu. Jednak interpretacja sceniczna była zbyt łagodna.
"Instant" od początku funkcjonował jako sztuka o toruńskim środowisku artystycznym. Chociaż autor Grzegorz Giedrys, toruński poeta, i reżyser Romuald Wicza Pokojski, zgodnie temu zaprzeczali. - Zabrakło mi inwencji w wymyślaniu imion - tłumaczył autor fakt, że jedna z męskich postaci ma na imię Grzegorz, i do tego jest poetą.
Inaczej jednak odbierała to publiczność wybuchając śmiechem po kwestii Pawła do scenicznego Grzegorza: "Jak tam twój nowy tomik?". Sala Centrum Wolnego Czasu Wicza na premierze była pełna. Ludzie kilka razy się śmiali. To chyba dobrze. Bawiły głównie aluzje lokalne, nawet nie te do ludzi, ale do miejsca: "Nie zostanę w mieście, którego strefa płatnego parkowania została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO". Teatr Wiczy to zespół z klasą. Świetne były dekoracje, zwłaszcza kotary bardzo przypominające te z Teatru Horzycy. Niezła koncepcja odrealnienia naturalistycznego dramatu poprzez białe kombinezony aktorów (inaczej mielibyśmy codzienną scenkę w barze, a nie sztukę). Za dużo jednak pojawiło się ckliwości w relacji Anka - Grzegorz. Autor wykreował idealistyczną wizję miłości, reżyser to wyakcentował. Zabrakło kontrapunktu. Tekst narobił mi nadziei (sugerował ostrą scenę erotyczną), których spektakl nie spełnił. Adaptacja sceniczna złagodziła wymowę i drastyczność scen. Zabrakło scenicznego "miecha". Wychodząc z CWC odczułam niedosyt.
