>>Szczeście Frania<< w Teatrze Starym
W dniu dzisiejszym Teatr Stary (scena przy ul. Jagiellońskiej) wychodzi z nową premierą. Będzie to "Szczęście Frania" Włodzimierza Perzyńskiego - sztuka przygotowana poza planem repertuarowym, popularnie zwana chałturą. Jest to ostatnia tego typu impreza w bieżącym sezonie teatralnym i przygotowywana była przede wszystkim z myślą o widzu peryferyjnym.
"Szczęście Frania" było w swoim czasie sztuką bardzo popularną, tak zresztą jak i Perzyński obok Rittnera, Bałuckiego, Zapolskiej, autorem wysoko ocenianym przez krytyka. Jego komedie są pełne ironii, wyszydzające moralność mieszczańską i zakłamanie. "Szczęście Frania"- zawiera wszystkie te cechy, a swą szczególną popularność zawdzięcza chyba w dużej mierze Stefanowi Jaraczowi. On to bowiem kreował pierwszą rolę Frania w 1909 roku (w tym roku odbyła się prapremiera sztuki współczesnego wówczas pisarza). Rola ta stała się ogromnym jego sukcesem i przeszła do historii teatru wraz z nazwiskiem wielkiego aktora.
W Krakowie "Szczęście Frania" wystawiane było po raz ostatni przed czternastu laty w Teatrze im. Słowackiego. W roli Frania występował wówczas Tadeusz Łomnicki. Obecnie, w Teatrze Starym postać Frania odtwarza Pszoniak. Obok niego grają: Gallowa, Niedźwiedzka, Próchnicka, Wisłocka, Piasecki i Stanek. Przedstawienie reżyseruje Halina Gallowa, scenografia Krystyny Wójcik. Dekoracje zostały pomyślane w ten sposób, że można będzie je ustawić na każdej nawet świetlicowej scenie. Do tego mała obsada i duża komunikatywność sztuki mogą zapewnić jej dobry odbiór nawet w trudnych warunkach. Mam na myśli zarówno warunki lokalowe, jak też słabe przygotowanie środowisk kulturalnie zacofanych.
"Szczęście Frania" jak każda chałtura grane będzie to Teatrze Starym w poniedziałki. W inne dni, w miarę możliwości zespół będzie objeżdżał w pierwszym rządzie peryferie Krakowa i zakłady pracy. Trasę objazdu przygotuje Wydział Kultury RN m. Krakowa. Poza tym - jak wynika z rozmowy z aktorami - zespół chętnie wyjedzie na prowincję. Chodzi tylko o organizatora. Może w tej roli wystąpi Wydział Kultury WRN?
