Każdy z nas miał kiedyś swojego muzycznego idola
"Moja Abba" Tomasza Mana w reż. Pawła Niczewskiego na Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie. Pisze Małgorzta Klimczak w Głosie Szczecińskim.
"Moja Abba" to tekst, który idealnie się odnalazł na kameralnej scenie Piwnicy przy Krypcie, tymczasowo w kinie Zamek.
Historia nie jest skomplikowana. Pewna kobieta, wielbicielka zespołu ABBA, żyje niemal cały czas w swojej przeszłości. Bez ustanku śpiewa piosenki zespołu ABBA, doprowadzając do rozpaczy sąsiadów i rodzinę. Przez całe życie zbiera pieniądze, żeby pojechać do Muzeum ABBY w Sztokholmie. Nawet stylizuje się na jedną z wokalistek zespołu. Życie bohaterki się nagle zmienia, kiedy pojawia się reżyser telewizyjny...
Tekst sztuki to także odrobina sentymentu za dawnymi czasami, kiedy dla wielu z nas muzyka była oknem na świat w szarym smutnym PRL-u. Wątki związane z żelazną kurtyną i jej przekraczaniem są tutaj pokazane tylko w migawkach. Ale dla widzów najważniejsza jest muzyka ABBY. Strona muzyczna tego spektaklu jest jego największym atutem.
Czwórka aktorów gra na instrumentach oraz przedmiotach użytku codziennego specjalnie zaaranżowane przez Tomasza Lewandowskiego utwory ABBY. Trzeba przyznać, że pomysłowość tych aranżacji nie zna granic. Niektóre piosenki są tak zmienione, że chwilami nie do poznania, a niektóre wręcz wzbudzają salwy śmiechu, kiedy aktorzy grają na grzebieniu, mikserze czy jakimś młynku do kawy.
Najsłabiej wypada ten spektakl aktorsko, bo aktorzy niewiele mają do zagrania. W zasadzie ich gra ogranicza się o krótkich monologów między piosenkami. Dzięki nim poznajemy historię głównej bohaterki. To wystarcza, żeby zrozumieć przekaz tego spektaklu, a najważniejsza i tak jest muzyka. Przynajmniej dla widza.
Spektakl na pewno ogląda się z przyjemnością, w końcu każdy miał jakiegoś idola.
