Dla małych i dużych
"Baśń o rycerzu bez konia" w reż. Janusza Ryl-Krystianowskiego w Teatrze Lalek Banialuka w Bielsku-Białej. Pisze Aleksandra Czapla w Gazecie Wyborczej - Katowice.
Tytuł "Baśni o rycerzu bez konia" Marty Guśniowskiej jest równie prowokacyjny, co cała jej dalsza treść. Otóż dawno, dawno temu żyli rycerz bez konia, koń bez rycerza, królewna płacząca, która sama zamyka się w wieży, żeby znaleźć męża, oraz czarodziejka absolutnie pozbawiona magicznych mocy i z zepsutą szklaną kulą. Im bardziej bezlitośnie autorka kpi z bajkowej konwencji, naszpikowanej elementami współczesnej kultury popularnej, tym wyraźniej stawia problem, co w bajce jest tak naprawdę istotne. Snuje opowieść o prawdziwej przyjaźni, o spełnionych marzeniach i o wierze we własne możliwości, nie magiczne, ale całkiem naturalne. Pozornie niepotrzebny i wyśmiewany koń z nieustającą czkawką bez trudu odnajdzie w finale swojego rycerza, który z przyjemnością porzuci samotne spacery na rzecz galopu po baśniowych krainach.
Jedynym mankamentem współczesnej bajki Guśniowskiej jest niekonsekwencja. Wyraźnie zmieniła stałe atrybuty głównych bajkowych bohaterów (rycerz, koń, księżniczka), innych pozostawiając bez wyraźnego odbicia w krzywym zwierciadle. Bez puenty pozostaje historia żarłocznego smoka, który w myśl antykonwencji powinien zostać raczej bajkowym wegetarianinem. Podobnie z małą, strachliwą myszką, która komicznie wypada jako krwiożerczy nietoperz, jednak nie wiedzieć czemu sprawia wrażenie, jakby była z zupełnie innej bajki.
Niewątpliwie baśń na opak wyraźnie przypadła do gustu reżyserowi Januszowi Ryl-Krystianowskiemu i aktorom Banialuki, którzy podczas przedstawienia z dziecięcym zapałem prześcigają się w bajkowych żartach. Dzieciom serwują pyszną zabawę z piosenkami, dorosłym kabaret z przymrużeniem oka z bluesowo-jazzową nutą. Spektakl jednocześnie kpiący i urzekający. "Baśń o rycerzu bez konia" polecam dla dorosłych bez dzieci i dzieciom bez dorosłych.
