Artykuły

"Nieszpory Sycylijskie" w reż. Karola Kříža z Państwowej Opery w Pradze na 13. Bydgoskim Festiwalu Operowym. Pisze Adam Czopek w Naszym Dzienniku.

XIII Bydgoski Festiwal Operowy zainaugurowało przedstawienie "Nieszporów sycylijskich" Verdiego, opery nieoglądanej na naszych scenach od 1935 roku. Była to inscenizacja przywieziona przez artystów Státni Opera Praha.

Niestety, nie był to Verdi, jakiego oczekiwałem i jakiego należało się spodziewać. Jakoś nie porwała mnie ani strona wizualna, ani muzyczna praskiego przedstawienia. Statyczna, pozbawiona klarownej koncepcji i większej dynamiki reżyseria niczego nie budowała, zostały zastosowane proste zabiegi ustawienia wejść i zejść głównych bohaterów oraz zarysowania scen zbiorowych. Podobnie ma się rzecz ze skromną scenografią ograniczoną do kilku przesuwanych płaszczyzn - ścian ustawionych po bokach sceny. Zrezygnowano też z wielkiej sceny baletowej. Ograniczono ją do nic niewnoszącej wstawki tanecznej rozpoczynającej drugą scenę III aktu. W tej sytuacji trudno doszukać się w inscenizacji rozmachu godnego gatunku grand opera, do którego "Nieszpory sycylijskie" bezsprzecznie należą.

Dyrygent, prowadzący orkiestrę bez większego rozmachu i pasji, jakoś nie chciał czy nie potrafił odkryć kłębiących się w muzyce namiętności i emocji. Przez co zabrakło właściwej ekspresji i atmosfery narastającego dramatyzmu oraz płynności w prowadzeniu frazy. Sprowadzenie muzyki do roli prostego akompaniamentu wydaje się nieporozumieniem. W końcu "Nieszpory sycylijskie", o czym warto pamiętać, to dzieło dojrzałego Verdiego, w którym muzyka traci już zupełnie charakter akompaniamentu, stając się równoważnym czynnikiem budującym atmosferę i dramatyzm scen.

Uroda i brzmienie głosów solistów Státni Opera Praha też mnie nie zachwyciły. W obsadzie jedynie dysponujący dobrze brzmiącym i nośnym barytonem Miguelangelo Cavalcani w partii Guy de Monforta spełniał pokładane w nim nadzieje. Pozostali soliści śpiewali z pewnością najlepiej jak mogli, niestety, niewiele w tym względzie - akurat w tej operze - mieli do powiedzenia, więc wielkich kreacji wokalnych i aktorskich trudno się było doszukać.