Artykuły

"Wesołe kumoszki z Windsoru" Ottona Nicolaia w reż. Beaty Redo-Dobber w Akademii Muzycznej w Łodzi. Pisze Renata Sas w Expressie Ilustrowanym.

W AkademiiMuzycznej Wydział Wokalno-Aktorski należy do najbardziej obleganych. Współpraca z Teatrem Wielkim pozwala dyplomantom na próbę talentów na największej scenie. Tym razem studenci wystąpili w operze Otto Nicolai "Wesołe kumoszki z Windsoru". Opowieść sięgająca do komedii Szekspira na łódzką scenę trafiła z powodzeniem 45 lat temu. Prawie 30 lat później do repertuaru wszedł "Falstaff" Verdiego przenoszący te same wątki, a w tytułowej roli wystąpił Renato Bruson.

"Wesołe kumoszki z Windsoru" to libretto wymagające pomysłu na zabawę banalną opowiastką o pewnym siebie mężczyźnie piszącym do zaprzyjaźnionych z sobą mężatek takie same listy miłosne. Panie postanawiają dać mu nauczkę, a w towarzyskim rozgardiaszu pewna Anusia spełni swe miłosne plany. Sercowa intryga jako materiał na rozgrywkę w stylu del Parte potraktowała Beata Redo-Dobber biorąc na siebie reżyserię, ruch sceniczny i scenografię. Taka kumulacja zadań nie zawsze procentuje w teatralnym i estetycznym wymiarze. Muzycznie nie bardzo efektowne frazy Nicolai przysposobiła orkiestra Teatru Wielkiego pod kierunkiem Michała Kocimskiego. Wystąpił też chór TW. Uznanie należy się młodym solistom. Talent wysokiej próby jako Anna zaprezentowała Natalia Kordecka-Kolo (z klasy prof. Urszuli Kryger). Rolą kuszonej mężatki bawiła się Ewa Spanowska (uczennica dr Patrycji Krzeszowskiej). Wokalną i aktorską pewność siebie jako utracjusz Falstaff prezentował Michał Rudziński (z klasy prof. Włodzimierza Zalewskiego). Wokalną przyszłość zapowiada występ Krzystofa Zimnego (student z AM w Bydgoszczy) w partii Fentona. Całej stawce wykonawców należą się słowa uznania za wokalne przygotowanie. Do tego dzielnie nosili nieciekawe kostiumy i starali się bawić siebie oraz widownię w dekoracjach, które miały być igraszką z kiczem.