Artykuły

To musiało się stać. Bohater z "Piaskownicy" Michała Walczaka zmężniał, wyrósł i zapragnął zostać mężczyzną w ramionach Magdy, wybranki z blokowiska. Ale Magda stawia wysokie wymagania - chce, aby ich pierwszy raz pozostał niezapomnianym przeżyciem. Dlatego reżyseruje okoliczności - Karol ma się pojawiać nocą, przemoczony, z kwiatami. Musi też zdać sprawozdanie, jakie trudności pokonał, aby wreszcie znaleźć się u jej drzwi, ale i wtedy nie wiadomo, czy Magda będzie w nastroju. A ona raz jest zalotna, raz zimna jak głaz. Chłopak przeżywa katusze i wreszcie decyduje się na śmiały krok...

Walczak opowiada banalną na pozór historię pierwszego razu, komplikując akcję, wprowadzając jej groteskowe warianty, senne zwidy, koszmary, a na koniec zaskakuje puentą. Nic nie jak takie, jak się wydaje. Walczak jest dramaturgiem, który potrafi nawiązywać do najlepszych tradycji dramatu, nie przybywa znikąd, ale snuje swoje inteligentne historie, mając na zapleczu najlepsze wzorce. Opowiada je jednak po swojemu, demonstrując wyjątkowo czułe ucho, którym wychwytuje charakterystyczne kody porozumienia właściwe nowym czasom. "Kwiaciarnię wyhaczyłem", powiada Karol. "Co zrobiłeś?", dopytuje się Magda. "Tak się mówi...", wyjaśnia Karol.

Inteligentna komedia, obnażająca skłonność człowieka do teatralizacji życia, zyskała na Scenie Studio Narodowego idealnych wykonawców. Kamilla Baar (Ona) i Wojciech Solarz (On) budują duet pełen napięcia, zmienności i ekspresji. Malują wiarygodny obraz współczesnej walki płci z warszawskim blokowiskiem w tle. Zaprzęgają w tym celu lekkość, finezję, czasem ostrzejszy ton, zawsze jednak w granicach dobrego smaku. Baar wydobyła wszelkie możliwe tony niezdecydowania, podszytego psychicznym sadomasochizmem, a Solarz z wyczuciem ukazał mieszaninę młodzieńczej fascynacji, zauroczenia i chłopięcej niezgrabności. Żywiołowe, pełne tragikomizmu przedstawienie, potwierdzające, że tęgi dramaturg nam się narodził.