"Rigoletto" nie z La Scali
Dyrektor naczelny Teatru Wielkiego Janusz Pietkiewicz postanowi! powrocie do opery Giuseppe Verdiego, która miała tu premierę w 1997roku, czyli za jego poprzedniej dyrekcji. To spektakl wzorowany na inscenizacji z mediolańskiej La Scali z 1995 r.
Scenografia i kostiumy są kopią tych, które w Mediolanie zaprojektował przed 12 laty Ezio Frigerio (scenografia) oraz Franca Sąuarciapino (kostiumy).
Od sierpnia ubiegłego roku, kiedy to minister kultury Kazimierz M. Ujazdowski mianował Janusza Pietkiewicza nowym dyrektorem naczelnym Teatru Wielkiego, wszyscy czekali na "Rigoletta" w oryginalnych dekoracjach z La Scali. Wówczas w Radiu TOK FM Pietkiewicz, starając się przekonać Janinę Paradowską, że jego propozycje są równie, a może nawet bardziej wartościowe i atrakcyjne, niż reżysera Mariusza Trelińskiego, mówił: "Chcę przypomnieć Rigoletta. Jest to sztandarowy spektakl w repertuarze La Scali. La Scala dała nam bezpłatnie prawa do tego spektaklu. To jest jedno z najpiękniejszych przedstawień. Potem chcę znaleźć kilka rzeczy, które leżą w magazynach i podtrzymać jedną czy dwie premiery zaplanowane przez poprzednią dyrekcję".
Być może prasa źle zrozumiała słowa dyrektora Pietkiewicza, ale zapowiedź "Rigoletta" w dekoracjach z La Scali pojawiła się w kilku poważnych tytułach. "Janusz Pietkiewicz chciałby otworzyć sezon Rigolettem Verdiego w kostiumach i scenografii otrzymanej z La Scali" - donosił Jacek Marczyński w "Rzeczypospolitej". Gdy w rozmowie z Pietkiewiczem w "Życiu Warszawy" Katarzyna K. Gardzina stwierdzała, że "głośnym echem odbiła się zapowiedź wystawienia Rigoletta w dekoracjach z La Scali", Pietkiewicz nie zaprzeczył.
Dziś Pietkiewicz twierdzi, że nic nie wspominał o dekoracjach z La Scali.
- To niemożliwe, bo oryginalne włoskie dekoracje są zbyt małe, aby dopasować je do sceny Opery Narodowej, uchodzącej za największą na świecie - mówi w jego imieniu rzeczniczka Teatru Wielkiego Ewa Likowska.
Od dnia warszawskiej premiery w 1997 r. do ostatniego wystawienia w marcu 2004 r. za zgodą mediolańskiego teatru "Rigoletto" był grany w dostosowanych do sceny warszawskiej Opery kopiach wykonanych przez polskich rzemieślników. - Teatr dostał nawet-pochwałę od Włochów za znakomite wykonanie tych kopii - podkreśla Ewa Likowska.
"To dekoracje potężne, kosztowne, w ozdobnym mieszczańskim stylu" - pisała po premierze Dorota Szwarcman w "Gazecie Wyborczej".
- Jaki jest sens wznawiania tego spektaklu? To kosztowny teatralny zabytek, tak się już dziś nie wystawia. Nawet w konserwatywnej La Scali nie jest już grany od kilku lat -komentuje dyrygent Jacek Kaspszyk, dyrektor Opery Narodowej w latach 1998-2005. - Po pierwszych 15 minutach trzeba robić przerwę na zmianę dekoracji, a publiczność musi wyjść wtedy z sali na pól godziny. Mieli w tym spektaklu śpiewać wybitni polscy soliści Aleksandra Kurzak i Piotr Beczała, ale nie zaśpiewają.
W niedzielę na scenie Teatru Wielkiego nie zobaczymy więc nic nowego. Przedstawienie poprowadzi ten sam dyrygent co w marcu 1997 r. - Tiziano Severini.
