Premiera w "Wesołym Wieczorze"
Doskonały program, drugi z kolei, obfituje w atrakcje pierwszorzędne. Zwłaszcza oba finały: pierwszy - rewja na placu Saski w r. 1830 (przygotowa ny z niezwykłym nakładem kosztów i pracy) i drugi -i ludowy z muzyka Wiktora Krupińskiego, pełna fantazji i werwy - wywołują burzę oklasków. Przedewszyst kiem więc znakomita artystka Lucy Messal (w piosence "Lucy" Wichlera, i w "Jutro zapomnę" F. Gordonówny), której publiczność nie szczędzi objawów najgorętszego uznania, zmuszając świetną śpiewaczkę do powtarzania piosenek. Humor reprezentują dwa sketche: "Pola nie gra" w doskonałym wykonaniu p. Bukojemskiej i jej partnerów pp. Horskiego I Macherskiego oraz "Mokry gość" Toma, gdzie szerokie pole do popisu ma Skonieczny, zawsze wysoce komiczny, a dopomagają mu Horski, Krzewiński, Leliwa, Nowicka i Boi. Kamiński. "Rositę" śpiewa bardzo ładnie pełna wdzięku Mera Gabrielli z nowopozyskanym Jerzym Klimaszewskim (ładny głos i dobre warunki zewnętrzne). Na specjalne wyróżnienie zasługuje chór "Wesołego Wieczoru" (w piosenkach Raquel tekst Stacha do muzyki Burke'a i "Niech żyje grzech" z efektowną muzyką Wiktora Krupińskiego). Część choreograficzna rewji znakomita. Dość powiedzieć, że tańczy Zizi Halama i Feliks Parnell. Dobry jest sketch choreograficzny "Pojedynek" (pp. Słupczyński i Taciański). Bardzo ładne tanga Julskiego (do słów Stacha i Krystjana) w sentymentalnym sketchu "Miłość i tango" (pp. Żelichowska, Kraszewska, Leliwa, Macherski, Parnell), owiany lekką melancholią sketch Jadwigi Migowej "Ostatni trubadur Warszawy" (bardzo dóbry w pomyśle) w wykonaniu Bukojemskiej, Nowickiej, Borońskiej i Kamińskiego z melodyjną piosenką Wiehlera "Graj gitaro" i dowcipną "kantatą" (pióra Szerszenia)- uzupełniają rewję, jedną z lepszych, jakie się w ostatnich czasach oglądało w teatrzykach rewjowych, wystawioną okazale, w ślicznych ramach dekoracji p. Galewskiej i kostiumach oryginalnych i pomysłowych, których część (z r. 1830 - 31) wykonano podług wzorów z Muzeum Narodowego.
