Ciemna strona mocy
W "Zwycięstwie" Howard Bar-ker tasuje sceny politycznego okrucieństwa, seksualnej przemocy, szaleństwa władców, żądzy posiadania jak karty tarota, w którym każda z figur ma do wypełnienia określone dyspozycje fatum.
Interpretacja reżyserska Heleny Kaut-Howson obraża, wścieka, irytuje, złości i zachwyca. Zachwyca grą aktorów. Danuta Stenka w roli wdowy Bradshaw oczarowała widzów i krytyków. Podobała się Anna Filusz jako Cropper, jej córka. Wdowa w interpretacji Stenki nawet napastowana przez prymitywnych żołdaków i cynicznych urzędników dworskich potrafi zachować nieskazitelność. Aktorka kapitalnie zderza fizyczny spokój, nawet monumentalizm ciała z furią i lękami, których nie chce z siebie wyrzucić, bo nakaz moralny oparty na Bożym słowie, poczuciu przyzwoitości czy zwykłej małżeńskiej lojalności bywa większy niż prywatne odczucia. Wśród politycznych bestii człowiek musi zmienić się w bestię - powiada losem tej postaci Barker.
Imponuje scenografia Pameli Howard. Bohaterowie wprost nurzają się w ziemi jak robaki. Przejmujące doświadczenie, zwłaszcza że widzowie siedzą vis-a-vis, przyglądając się pełnemu zła korytarzowi śmierci, w którym nawet królewski dwór wznosi się na próchnie gleby. Imponują role. Karol Macieja Tomaszewskiego, seksualny dewiant, okrutnik, który mimo szaleństwa błyskotliwie rozpoznaje dworskie intrygi, potrafi cynicznie upodlić, czytając w ludzkich lękach jak chiromanta wróży z dłoni. Lena Skrzypczak jako Devonshire, królewska faworyta, wiruje wokół Karola niczym figurka na druciku. Są też szmaciane kukiełki. Bankier Hambro Jerzego Senatora sztywny, jakby kij połknął. McConochie Tomasza Tyndyka, tchórzliwy syn Bradshawa, którym wszyscy rzucają o glebę niczym szmacianą kukłą. Sekretarz Skrupa Bogusława Kierca - płaczliwy tchórz, brnący coraz głębiej w upokorzenie. Każda z tych kreatur przeraża. W sumie świetny thriller polityczny dla fanów ciemnej strony księżyca.
