Premiera w "Mirażu"
Ostatnia premiera "Mirażu" rozpoczyna nowy okres działalności tego teatrzyku pod nową dyrekcją, która połączyła "Qui Pro Quo" z "Mirażem" i prowadzić będzie obie te nadscenki do końca sezonu zanim z początkiem jesieni nie rozpocznie kampanji w obu teatrzykach również, lecz nadając każdemu z nich specyficzny charakter.
Najlepsza z programu jest zdaje się rzecz pierwsza "Płaszcz" (P. Franka, tłom. J Wojcickiego): choć grana nierówno, jednoaktówka ta ciekawa w pomyśle, podoba się słuchaczom. P. Zarzycka gra najlepiej i jedynie ona stoi na wysokości zadania. Nienajgorszy jest P Cornobis, zupełnie blady zaś p. Srebrzycki.
W "Opjum" - szkicu wokalno-choreograficznym A Własra, p. Hanusz usilnie stara się dać wizerunek prawdziwy upadłego człowieka, co mu się chwilami udaje. Bardzo dobra jest p. Zarzycka. Ładnie śpiewa p. Ratold. Tło barwne, malownicze. Otoczenie - pp.: Wittichowa, Nowiccy - zupełnie dobre, tańce ładne, tylko taniec P. Z. Pflanz jest tylko ewolucją, nie wkładką taneczną, mającą zwrócić na siebie uwagę. Gdy się ma w zespole taką tancerkę europejskiej miary - należałoby częściej dawać jej pole do popisu. Muzyka Al. Piotrowskiego bardzo ładna, zwłaszcza piosenka "Molly".
Obie jednoaktówki wyreżyserował i wystawił z wielkiem wysiłkiem artystycznem pełen inwencji i smaku reżyser i utalentowany artysta Władysław Lenczewski.
Zakończyła program "Kołowacizna mieszkaniowa" pióra T. Stacha (z miłą muzyką Adama Rapackiego), utwór, mniej udatny, niż inne tegoż autora, wykonany względnie poprawnie. Rzecz jest mało oryginalna (odsłona 1 przypomina prolog farsy "W ogonku") i niekiedy niesmaczna (opowiadanie o przygodach w wagonie) trywialna. Z wykonawców wyróżniają się pp. Betcherowa. Komornicka, Nowicka, Dymsza, Dudziński, Horski i Misiewicz (najdowcipniej rysowany typ). Reżyserował p. Cornobis.
Orkiestra pod dyr. W. Jaworskiego sprawia się doskonale.
