Czy taka jest IV RP?
"Tartuffe albo Szalbierz" w reż. Grzegorza Chrapkiewicza w Teatrze im. Żeromskiego w Kielcach. Pisze Paweł Słupski w Gazecie Wyborczej - Kielce.
Łatwo jest się naśmiewać z cudzej naiwności czy zaślepienia. Jednak nie zawsze pamiętamy o tym, że są tacy, którzy potrafią te cechy wykorzystać. Przypomina nam o tym Molier i jego "Tartuffe albo Szalbierz" - najnowszy spektakl Teatru im. Żeromskiego w Kielcach.
Reżyser Grzegorz Chrapkiewicz (w ubiegłym sezonie oglądaliśmy jego "Wielebnych" i farsę "Nie teraz, kochanie") postanowił zrezygnować z komediowego stylu, zbudować surową i skromną scenografię, a aktorów ubrać w kostiumy sugerujące, że rzecz może dziać się zarówno współcześnie, jak i przed wiekami.
Zabiegi te są zrozumiałe, jeśli przypomnimy sobie przedpremierowe zapowiedzi reżysera. Twierdził, że "Świętoszek" ma charakter ponadczasowy i pojawia się na nowo w czasach pełnych jaskrawego kołtuństwa, hipokryzji czy fałszywej pobożności. Czyli właśnie teraz.
Czy taka jest IV RP? Dla wielu pewnie tak. Pewne jest to, że oglądając na scenie poczynania tytułowego bohatera - wytrawnego oszusta zdobywającego zaufanie bogatego mieszczanina Orgona - raczej nie jest nam do śmiechu. Zimne wyrachowanie i spryt Tartuffe'a (znakomity Mirosław Bieliński) sprawiają, że początkowy uśmiech politowania dla Orgona w końcu zamienia się w złość i bezradność.
Premierowy spektakl to także nowi aktorzy, i to w znaczących rolach. Paweł Sanakiewicz jako Orgon trafnie pokazuje, jak zaślepienie i fanatyzm może przesłonić nam oczy. Z kolei Aneta Wirzinkiewicz i jej Doryna (towarzyszka córki Orgona) to prawdziwy wulkan energii, postać, która wprost rozsadza scenę, miotając się i próbując przekonać domowników, jak podłą kanalią jest Tartuffe.
Historia mimo intryg i oszustw kończy się dla jej bohaterów szczęśliwie. W życiu bywa inaczej. Ciężko się śmiać, gdy po raz kolejny patrzymy, jak jednostka burzy ład w domu, rujnuje rodzinne więzi, a nawet zagraża istnieniu całej familii. Znalezienie analogii pomiędzy domem a ojczyzną i jej włodarzami dla wielu widzów spektaklu jest dziecinnie proste.
