Artykuły

Znany powszechnie z niebanalnej i żywej działalności kulturalno-artystycznej Wojewódzki Dom Kultury w stolicy zagłębia siarkowego - w Tarnobrzegu, dla uświetnienia tegorocznego barbórkowego święta górniczego wystąpił z niecodzienną inicjatywą. W myśl popularnego powiedzenia "przyciągać, a nie łapać" zorganizował on w dniach od 28.11 do 1.12. br. mini-festiwal przodujących teatrów z południowej i środkowej Polski, które wystąpiły na deskach tarnobrzeskiego teatru z szeregiem znaczących spektakli teatralnych. Spektakle odbyły się -przy wypełnionej po brzegi widowni teatromanów ze środowiska robotniczego i młodzieży szkolnej, żywo oklaskującej zarówno "Moralność Pani Dulskiej" (którą przywiózł z Krakowa Teatr im. J. Słowackiego oraz "Zemstę" Fredry w realizacji krakowskiego Teatru "Bagatela").

Wśród imprez towarzyszących tym teatralnym "za pasom" warto odnotować m. in. sesję klubu krytyki teatralnej Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich poświęconą problemowi od lat absorbującego nie tylko recenzentów. Chodzi o teatr w środowisku robotniczym. Podejmując nowe zadania krytyki sesja obfitowała w odkrywcze stwierdzenia szczególnie w dyskusji, w której wypowiadali się miejscowi działacze i praktycy teatralni. Do takich wystąpień należy zaliczyć m. in. wypowiedź mgr Marii Orzeł, dyrektora miejscowego liceum, która pod kreśliła, iż teatr jest sztuką wyjątkową, którego głód wśród szerokiego społeczeństwa rozbudziła telewizja. Tarnobrzeg zaspokajając ów głód dobrego teatru wybrał nieco inną drogę niż np. Legnica, gdzie ostatnio otwarto nowy teatr, bądź Słupsk.

STYMULUJĄC bowiem amatorski ruch teatralny stolica zagłębia siarkowego przygotowuje zarówno młodzież, jak i dorosłych widzów - robotników do odbioru dobrego teatru zawodowego. Przykładem może służyć np. "Vox humana" prowadzony przez mgr. inż. Kazimierza Wiszniewskiego, pedagoga samochodowej szkoły zawodowej, który za inaugurował działalność zespołu wystawieniem "Wesela" Wyspiańskiego i "Łaźni" Majakowskiego. Teatra lizać ja środowiska robotniczego w Tarnobrzegu - jak podkreśliła dyr. M. Orzeł - jest bardzo trudną sprawą! Młodzież zaś Jest zróżnicowana i w większości inteligencka. Widzowie teatralni w stolicy siarki - to robotnicy z całej Polski, częstokroć przypadkowi, bez specjalnych zainteresowań kulturalnych. Ludzi tych trzeba z czasem zmienić dogłębnie m. in. i poprzez dobry teatr. Jednak widownia robotnicza w teatrze (ale tylko w dobrym teatrze) jest bardzo chłonna. Interesującymi spostrzeżeniami podzielił się z uczestnikami sesji socjolog dr Zdzisław Kłosowski, przemawiając na temat ba dań naukowych prowadzonych w tej dziedzinie. Na podstawie przeprowadzonych badań w hotelach robotniczych woj. lubelskiego stwierdził, iż dzisiejsza widownia w środowisku robotniczym - to w większości widownia chłoporobotnicza. Teatr w życiu tych ludzi jest prawie nieobecny. Chodzą do niego rzadko, nie rejestrują w pamięci ani autora sztuki, reżysera, czy też aktorów. Z teatru telewizji pamiętają jedynie - i to dość słabo - fabułę sztuki. Przeszkadzają im w odbiorze teatru trudności języka teatralnego, które może przełamać jedynie szkoła.

OPTYMISTYCZNYM akcentem sesji było uchwalenie szeregu wniosków i postulatów, które winny w przyszłości zaowocować pełniejszą popularyzacją teatru w środowisku robotniczym. Z wniosków tych warto wymienić m. in. projekt zmontowania widowisk plenerowych (ze względu na brak odpowiednich lokali) w woj. tarnobrzeskim, posiadającym rzadką urodę pięknej, obfitującej we wspaniałe zabytkowe obiekty okolicy, takie jak np. renesansowy pałac w Baranowie, czy malowniczy rynek w Sandomierzu. Wydaje się, iż niecodzienna impreza pt. "Barkurkowa drama teatralna", jaką z wielkim rozmachem zorganizowali twórcy i popularyzatorzy kultury teatralnej w zagłębiu siarkowym, zapoczątkuje nowy etap działalności artystycznej w środowisku robotniczym w myśl powiedzenia poety głoszącego iż: "Sztuka teatru jest ciepłym wiatrem, od którego śniegi topnieją".