Artykuły

Teatr kaliski otworzył sezon na sce­nie kameralnej pod dyrekcją Jana Nowary rzeczą sceniczną pod wspól­nym tytułem "Życie po życiu." A zło­żyły się na nią dwie sztuki rozgrywa­jące się w dość nietypowym i teatral­nie niezbyt jeszcze zagospodarowa­nym miejscu. Jedna w piekle, druga w niebie.

Pomysł połączenia w jeden spek­takl jednoaktówki Jean Paul Sartre'a "Przy drzwiach zamkniętych" z nig­dzie dotychczas nie wystawionym skeczem Lidii Amejko "Farrago" jak najbardziej sprawdził się tutaj. Mię­dzy innymi dlatego, że otwierająca wieczór sztuka Sartre'a chwilami wy­dawała się przyciężka oraz przydłu­ga i stanowczo potrzebowała jakie­goś bardziej komediowego kontrapunktu. Nie bez winy jest młoda pani reżyser Małgorzata Boratyńska, która nie mogła jakoś zdecydować się na większe skróty i zbyt wiele czasu po­chłonęło jej przekonanie nas do te­go, "że piekło to inni, a wieczność z głupiutką blondynką rzeczywiście może być większym koszmarem niż kocioł ze smołą.

Druga jednoaktówka jest inna. To właściwie zabawny w pomyśle skecz - obrazek satyryczny opowiadający o tym jakie to zamieszanie wywołało w niebie pojawienie się głośnego ak­tora kina akcji. W niebie - jak się to okazuje - nie ma ani kina ani telewi­zji. Święty Piotr nie był więc w stanie odróżnić ekranowych bezeceństw aktora od jego życia prywatnego. A i Pan Bóg nie zdawał sobie sprawy z tego, "na czym polega sztuka: robi się coś na niby, a boli jak jasna cho­lera". Od strony aktorskiej "Farrago" też bardziej satysfakcjonuje i za sprawą wyrazistych komediowo po­staci Dariusza Siatkowskiego i Jacka Jackowicza. W przedstawieniu Sar­tre'a na uwagę zasługuje młodziutka Kama Kowalewska jako piękna blon­dynka - Stella.

Pierwsza odsłona w Kaliszu zdaje się zapowiadać trochę inny teatr. Mniej komercyjny, bardziej intelektu­alny i współczesny. A sugeruje to tak­że anonsowana już kolejna współ­czesna pozycja "Dla Julii" Margarety Garpe.