Prawda o „Wampirze”
Wstrząsający debiut dramaturgiczny Wojciecha Tomczyka ujawnia rozmiary manipulacji służb śledczych i wymiaru sprawiedliwości PRL, naginających prawo do doraźnych celów.
Wampir miał prapremierę jesienią 2003 r. w Teatrze Nowym w Zabrzu podczas III Festiwalu Dramaturgii Współczesnej Rzeczywistość przedstawiona, gdzie zdobył główną nagrodę. W ramach X Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej spektakl otrzymał kolejne laury: nagrodę zespołową dla realizatorów i wykonawców; nagrodę indywidualną za reżyserię dla Marcina Sławińskiego; wyróżnienie dla Wojciecha Tomczyka za tekst i dla aktorów: Danuty Lewandowskiej, Jolanty Niestrój-Malisz, Zbigniewa Stryja i Mariana Wiśniewskiego. Zasłużenie więc otwiera przegląd finalistów tego konkursu w Teatrze Narodowym.
Tomczyk odsłonił mroczne kulisy słynnej w latach 70. sprawy seryjnego mordercy kobiet na Śląsku, zakończonej wyrokiem śmierci dla Zdzisława Marchwickiego i jego brata Jana. Dziś wiadomo, że żaden z nich nie był w te zbrodnie zamieszany. Stali się obaj ofiarami organów ścigania, którym dla uspokojenia publicznych nastrojów potrzebny był sukces. Trzymająca w napięciu akcja znakomicie ukazuje cynizm aparatu władzy, fingującego dowody przeciw Wampirowi: pomijanie zeznań niewygodnych świadków, odsuwanie od śledztwa oficerów znajdujących istotne tropy. Nie można przegapić.
