Ostrożnie z rozwodami
Teatr Ochoty wzbogacając kultaralny klimat stolicy wypełnił dotkliwą lukę w kontaktach widza ze sceną przyczyniając się do pogłębionego odbioru sztuki i jej problemów. Od faktów społecznie niepokojących i które zdecydowanie wpływają na los. Sztuka Aleksandra Wołodina Jeśli kochasz nie odchodź mówi o rozwodach traktując je i jako zjawisko społecznie niepokojące a indywidualnie — bolesne.
Autor próbuje uogólnień, analizuje zjawisko, ale nie szuka recept, wnioski pozostawiając widzowi. Najlepszy jest wtedy jednak, gdy przenosi podpatrzone i artystycznie spreparowane fragmenty życia i miesza świadomie dramatyzm sytuacji ze śmiesznością a błahość przyczyn z powagą skutków. „Widzisz — mówi jedna z postaci jego sztuki - ile problemów. Można dyskutować całą noc…". Idąc tym śladem, reżyser Danuta Jagła zastosowała metodę przedstawiania faktów, różnicowania epizodów. Cyzeluje scenki w sądzie, ujawnia cechy charakterologiczne na chwilę tylko pojawiających się po staci. Wyprowadza i tych sądowych obrazków konflikt głównych bohaterów. by nagle konflikt ten mógł wybuchnąć autentyczną, obiektywnie funkcjonującą tragedią w mocnej scenie szpitalnej. Bo potem można jut dyskutować całą noc no i dyskutowano długo, i żarliwie choć nie do rana.
Aktorzy nie ułatwili pracy reżyserowi. Interesujące są role młodych. Ciekawie zaprezentowała się Dorota Kawęcka, ekspresyjnie traktująca postać Kati, ale kierująca swoim aktorstwem z całą świadomością i dojrzała już umiejętnością. Przekonywający jest w swojej impulsywności ,główny winowajca" — Mitia za grany przez Janusza Monda. Mamy tu do czynienia jednak jeszcze z zapowiedzią indywidualności aktorskiej.
Sztuce Wołodina można sporo zarzucić, ale autor mówi o zjawiskach ważnych, utwór jest napisany z pasją i znajomością faktów, ma wiele z dobrego dziennikarstwa, a co najważniejsze dobrze odpowiada podstawowemu założeniu Teatru Ochota: widz jest równorzędnym partnerem twórców przedstawienia, a dyskusja jego integralną częścią.
