Sztuka kąsania/Nie wszystko złoto...
"Kąsanie" w reż. Marcina Bikowskiego Stowarzyszenie Promocji Artystycznej oraz Wydziału Sztuki Lalkarskiej Akademii Teatralnej w Białymstoku na Novej Scenie Teatru Roma w Warszawie oraz "Gruba świnia" w reż. Krzysztofa Rekowskiego w Teatrze Powszechnym w Warszawie. Piszą w Życiu Warszawy - Po Godzinach.
Sztuka kąsania
Po przejściowych problemach Nova Scena Teatru Roma wraca do promowania debiutantów. Strzałem w dziesiątkę było zaproszenie studentów i absolwentów białostockiego Wydziału Lalkarskiego Akademii Teatralnej. Zainspirowani książką Marqueza "O miłości i innych demonach" pokazali spektakl "Kąsanie". Młodzi aktorzy do perfekcji opanowali własne ciało i głos, a także animację przedmiotu, udowadniając, że zawód aktora lalkowego jest bardzo wymagającą sztuką. Problemy: miłości, posłuszeństwa wobec nadrzędnych człowiekowi instytucji, wyboru między uczuciem a karierą, granicy, za którą zaczyna się szaleństwo, zostały przedstawione za pomocą obrazu, muzyki i ruchu, gdzie jedynymi instrumentami są ciało człowieka i lalka. Brawo.
Nie wszystko złoto...
Po premierze "Grubej świni" trudno uwierzyć w triumfalny pochód tej sztuki przez amerykańskie i europejskie teatry. Uznawany za jednego z najlepszych amerykańskich dramaturgów młodego pokolenia Neil LaBute w przeciwieństwie do wielkich rodaków, takich jak Tennessee Williams czy Edward Albee, nie stworzył samograja, który przy minimalnym wysiłku włożonym w inscenizację i tak potrafi wzbudzić wielkie emocje. Z "Grubą świnią" jest wręcz przeciwnie - nawet wielki zapał i talent adaptatorów nie są w stanie uczynić z tej sztuki teatralnego arcydzieła. Choć kwartet aktorski, z Mileną Lisiecką na czele (będącą z pewnością odkryciem dla stołecznej widowni), bardzo stara się tchnąć w swoje postaci psychologiczną prawdę, to tekst LaBute'a nie daje wielkiego pola do popisu. Świeża wizja reżyserska Krzysztofa Rekowskiego także nie jest w stanie zatuszować niedoskonałości dramatu. Widać modny tekst to nie zawsze dobry tekst.
