Czołgiści-pacyfiści
"Pancerni" Teatru im. T-34 z Warszawy w Poznaniu. Pisze Marta Kaźmierska w Gazecie Wyborczej - Poznań.
Czy wojna może być śmieszna? Chyba tylko papierowa wojna: z pociskami, które nie trafiają do celu i wracają do lufy, z czołgami, które tańczą jak panny w balecie, i żołnierzami, którzy nic tylko śpiewają, piją i jadą przez szeroki świat...
Taki właśnie komiczno-refleksyjny świat pokazali we wtorkowy wieczór aktorzy lalkarze z Teatru im. T-34, którzy wystąpili na Dziedzińcu Masztalarni ze spektaklem Pancerni. Przedstawienie to parodia filmowych przygód Czterech pancernych i psa, znanego serialu o dzielnych czołgistach i ich psim towarzyszu - Szariku. Fabuła dziśjuż kultowego filmu, przepełnionego propagandą minionego systemu, traktowana jest z reguły z przymrużeniem oka. W spektaklu służy napiętnowaniu rzeczywistości, o której opowiada. W efekcie Pancerni dają widowni wiele powodów do śmiechu, choć przeważnie jest to śmiech gorzki.
Absurdalny humor, czerpiący z najlepszych, także montypythonowskich, tradycji dopada nas na scenie przypominającej wojenne teatrzyki. Papierowe są postacie, czołgi, góry i domy. Papierowa Marusia i Lidka z gołymi biustami uciekają przed kamratami wśród papierowych drzew i szpitalnych łóżek. Papierowy Szarik przegania wroga szczekaniem. A załoga Rudego jedzie i jedzie i sama już chyba nie wie, dokąd. - Janek, a jak poznamy, że to Berlin? - słyszymy ze sceny - No jak to? Po bramie! - pada odpowiedź. Jednak do stolicy niemieckiego wroga pancerni w przedstawieniu nie dojeżdżają. Widzimy ich za to... wśród fal morskich, w których o mało nie toną. Z opresji ratuje towarzyszy gigantycznych rozmiarów Szarik.
Nie tylko on zostaje karykaturalnie powiększony na potrzeby przedstawienia.
Ze scenicznych działań czterech aktorów bije przekonanie, że wojna jest wielką tragifarsą. Niezależnie od tego, w jak atrakcyjne ubierze się ją szaty, na końcu pojawia się zawsze aktualne pytanie: dokąd my właściwie jedziemy?...
