Piekielne wesele
"Wesele" w reż. Ryszarda Peryta w Teatrze Nowym w Łodzi. Pisze Elżbieta Błaszkiewicz w Przeglądzie.
Najnowsza propozycja Teatru Nowego w Łodzi to "Wesele" Stanisława Wyspiańskiego. Prapremiera tego dramatu odbyła się w roku 1901 w atmosferze skandalu. Autor ośmielił się skonfrontować narodowe mity ze smutną rzeczywistością. Inspiracją dramatu było prawdziwe wesele znanego intelektualisty Lucjana Rydla i chłopki Jagusi Mikołajczykówny, "Wesele" jest więc też poetycką relacją z prawdziwych wydarzeń. Łódzka premiera na pewno skandalem nie jest. Reżyser Ryszard Peryt, zajmujący się przede wszystkim sceną operową, skorzystał tu ze swoich doświadczeń. Scenografia, kostiumy i charakteryzacja przygotowane z pietyzmem i dbałością o szczegóły przenoszą widza do chłopskiej chaty w świat Młodej Polski i nawiązują estetyką do opery. W wywiadzie udzielonym przed premierą reżyser powiedział, że "zajmując się Weselem wchodzimy do piekła". I dokładnie taki świat pokazał. W pierwszym akcie wprawdzie gdzieś obok trwa zabawa, ale na scenie widzi się ludzi albo rozgoryczonych albo zajętych życiową pustką. Dla jednych egzystencja to męka, dla drugich chwile zapomnienia - piekło na ziemi. W akcie drugim, kiedy pojawiają się duchy, piekielne postacie są tak samo realne jak żywi bohaterowie. Świat zmor jest równie prawdziwy. Dlaczego? Te postacie symbolizują porażki Polski. Są jak kamienie milowe na drodze do piekła. Ostatni akt najbardziej dobitny i scena finałowa - obłąkańczy chocholi taniec, pokazujący, że z piekła nie ma ucieczki, pozostaje tylko bezwładne trwanie. Realizacja Peryta jest przejrzysta - widz bez problemu skupia się na każdym słowie postaci. Również cięcia tekstu przeprowadzono sprawnie, bez uszczerbku dla problematyki dramatu. Powstał spektakl poprawnie zrealizowany. Zmierzenie się z tekstem obrośniętym narodowym mitem jest trudne, ale ostatecznie Peryt wyszedł z niego zwycięsko.
