Studencka opera w Auli Nova
Spektakle operowe studentów poznańskiej Akademii Muzycznej mogą konkurować z tymi wystawianymi w Teatrze Wielkim. Tak jest z "Dzieckiem i czarami" Maurycego Ravela w reżyserii Ryszarda Peryta - pisze Jolanta Brózda w Gazecie Wyborczej - Poznań.
Opera "Dziecko i czary" w Poznaniu miała polską premierę w 1968 r., reżyserowała Wanda Laskowska, kierownictwo muzyczne sprawował Mieczysław Dondajewski. Pod tą samą batutą zrealizowany został spektakl studencki. Instrumentaliści wykonali swoje zadanie godnie, ale szkoda, że z wielobarwnej orkiestry została namiastka, wspierana instrumentem elektronicznym. A od Akademii Muzycznej można przecież wymagać profesjonalizmu. Po prostu szkoda.
Nie odebrało to jednak spektaklowi wdzięku. Widzę w tym zasługę reżysera Ryszarda Peryta, który scenę Auli Nova zagospodarował tak, że w każdej chwili było na czym oko zawiesić i miało to logiczny związek z treścią libretta i muzyką. Rzecz jest o tym, jak w pokoju niegrzecznego Dziecka ożywają rozmaite przedmioty, postacie, zwierzęta - Fotel, Czajnik, Księżniczka, Kot, Słowik, Ogień. Za złe czyny chłopiec zostaje ukarany i skruszony wraca do Matki. Pomysł Peryta polegał na tym, by śpiewacy występujący w poszczególnych partiach cały czas byli obecni na scenie i ruchem ilustrowali kolejne wątki. Ubrani w neutralną czerń w role wchodzili za pomocą gestu (rozkładanie rąk na kształt wskazówek Zegara), albo rekwizytu (czerwona płachta w rękach Ognia). Ot i pomysł cały. Prościutki, ale jaki inspirujący!
Spośród solistów, którzy zaprezentowali się 25 kwietnia (premiera miała miejsce 24 kwietnia), warto wyróżnić Angelikę Naguszewską, która dzielnie uniosła wymagającą rolę Dziecka, Michała Pytlewskiego w partii Zegara i Kota - za pasję aktorską, Agnieszkę Adamczak o lirycznym i ciepłym głosie Księżniczki oraz Macieja Straburzyńskiego (Fotel) za walory głosowe i swobodę.
Na zdjęciu: Maurice Ravel (1875-1937).
