Balet z Szekspira
"Poskromienie złośnicy" w wyk. Hungarian National Ballet na XIX Łódzkich Spotkaniach Baletowych. Pisze Renata Sas w Expressie Ilustrowanym.
Zwolennicy widowisk z wyrazistą fabułą oraz bogatych dekoracji i efektownych kostiumów nie szczędzili braw węgierskim artystom. W sobotę i niedzielę na scenie Teatru Wielkiego była prawie setka wykonawców (szesnastu "pożyczono" z naszego zespołu). Tancerzom towarzyszyła orkiestra łódzkiej opery (niestety nie był to sukces naszych muzyków, zwłaszcza zaś grających na instrumentach dętych) pod batutą Valerii Csanyi.
Dekoracje tworzące bogatą scenerię Padwy i pałacowe wnętrza zrobiły ogromne wrażenie. To były gigantyczne budowle, przy których konstrukcji pracowała aż 40-osobowa ekipa techniczna.
"Poskromienie złośnicy" okazało się precyzyjnie opowiedzianą, zgodnie z duchem komedii Szekspira, historią Kasi poniewierającej wszystkich (jako tancerka i aktorka świetna Aleszja Popova) i Petruchia (uznanie dla Zoltana Nagy jr.), który zmienił ją w łagodną żonę podporządkowaną mężowskiej woli. Barwne scenki, obyczajowe sytuacje, wyraziste postacie - wszystko to tworzyło teatr tańca przepleciony pantomimą, ale dający też wykonawcom okazję do kunsztownego popisu. To był balet w starym stylu, ale z klasą.
Laszlo Seregi (jeden z najwyżej cenionych węgierskich twórców baletu) wykorzystując kompozycje Carla Goldmarka (żył na Węgrzech i w Austrii na przełomie XIX i XX wieku) okazał się nadzwyczaj muzykalnym choreografem. W ruchu scenicznym, w przebiegu akcji wykorzystał każdy akord.
Węgierski zespół wprawił widownię w dobry nastrój. Jego występ był prezentacją kolejnej z wielu odmian sztuki tańca.
Uznanie dla dyrektora Spotkań Stanisława Dyzbardisa za taki dobór propozycji, by coś dla siebie znalazł każdy, kto kocha balet. Jedno, co łączyło wszystkie zespoły, to pointy. Tym razem występowali w nich nie tylko artyści wykonujący układy klasyczne, ale i nowoczesne. Nie było ani jednego "bosego baletu".
