Artykuły

Pięciominutowa owacja na stojąco, okrzyki "Bravi, bravi!!!", łzy wzruszenia, czterokrotne wywoływanie aktorów z kulis i długa kolejka śpieszących z gratulacjami do garderoby - tak zakończyła się premiera "Emigrantów" Mrożka z Piotrem Adamczykiem [na zdjęciu], grającym po włosku.

Wszystko zaczęło się od pulsującej, głośnej muzyki, na tle której XX (Piotr Adamczyk) usiłował się powiesić, i siarczystego przekleństwa. Potem napięcie rosło. Młody reżyser Fabio Omodei pokazał Włochom Mrożka dynamicznego i sugestywnego. Po części dlatego, że tekst za zgodą autora został skrócony o ponad połowę. Spektakl nabrał niezwykłego wprost tempa kosztem mrożkowskich niuansów i filozoficznych rozważań inteligenta AA. Tak odwirowany Mrożek zachwycił włoską publiczność. To było szalone przedstawienie w sam raz na dzisiejsze szalone czasy. Trwało niecałe 70 minut, które wobec statycznej gry Paolo Alessandriego (AA) były brawurowym popisem Piotra Adamczyka. Grał wszystko: cwaniaka, pijanego w sztok, liryczenego chama, samobójcę, nawet muchę. Przez cały spektakl balansował na cienkiej linie, jednak nie stoczył się w otchłań pastiszu i nie zdradził Mrożka. Pokazał wielki komediowy talent kilkakrotnie wywołując salwy śmiechu, choć jeszcze częściej wzruszał. Z włoskiego także zdał egzamin celująco.

Dyskusja, czy można tak zmasakrować tekst "Emigrantów", traci sens wobec żywiołowej reakcji publiczności i gorących owacji. Przedstawieniem i grą Polaka bardzo wzruszony był Giacomo Battiato, który reżyserował go w dwóch filmach o papieżu. Urzeczony był także szef polskiej sekcji sekretariatu stanu ks. prałat Paweł Ptasznik, który stwierdził: "Znakomite przedstawienie, świetny Piotr Adamczyk".

Aktor, odbierając gratulacje od "Rzeczpospolitej", z właściwą sobie skromnością przypisywał owacje uprzejmości Włochów. Przyznał też, że miał tremę jak przed przedstawieniem dyplomowym.