Brawa dla Gershwina
"Muzyka Gershwin" w reż. Bernarda Szyca w Teatrze Muzycznym w Gdyni. Pisze Renata Moroz w Dzienniku Bałtyckim.
"Pięć - tyle razy aktorzy i muzycy musieli wychodzić na scenę. Na bis, oczywiście. Mowa o piątkowej premierze przedstawienia Muzyka Gershwin, która zagościła na małej scenie Teatru Muzycznego w Gdyni. Liczba bisów mówi sama za siebie, ale... No właśnie ale. Zacznijmy od Anny Gigiel, pięknej, filigranowej brunetki o miłym dla ucha głosie. Niestety, zbyt mało jazzującym, ostrym, energicznym jak na tego rodzaju przedstawienie. Aleksy Perski, brunet w świetnie dobranych okularach; interesująca barwa głosu wymieszana z niewątpliwym talentem aktorskim. Tyle, że nieco przytłumionym. Może przez tremę. A może przez towarzystwo Jacka Westera, który aż kipiał energią; stepował, tańczył, gestykulował. Wulkan - można rzec. Pan Jacek wyśpiewał każde słowo, z przecinkami włącznie. Jeszcze na próbie generalnej zdradził: - To miłe, bo gram, śpiewam i tańczę na scenie z moimi byłymi studentami. I było to widać i słychać.
Wreszcie Karolina Trębacz; atrakcyjna blondynka, której występy publiczność zmuszana była przerywać. Oklaskami. Oj, ma ta pani przyszłość świetlaną przed sobą. Spokojnie można dać jej do wykonania najbardziej skomplikowane jazzowe kawałki. Jej gardło, a raczej głos, sprosta każdemu gatunkowi muzyki. A i taniec nie jest jej obcy.
Tomasz Krezymon - kolejne nazwisko, które namieszało przy Gershwinie. Ukłony, panie Tomaszu! Co prawda, autor Summertime muzycznych ubarwień nie potrzebuje, te jednak, które przygotował zespół Krezymona, brzmiały zaskakująco i... rewelacyjnie. Za wariacje na temat Gershwina, a zwłaszcza za wplątanie w to wszystko barokowego geniusza - Jana Sebastiana Bacha, należy się szóstka i to z plusem. Czy warto wybrać się na Muzykę Gershwin? Należy. Bo prócz przepięknie poukładanych nut, śpiewu, tańca jest jeszcze kilka elementów słownych, które rozbawiają do łez. Za co reżyserowi Bernardowi Szycowi należą się brawa."
Na zdjęciu: George Gershwin
