Paryż. Zmarła Wiera Gran
Wiera Gran, jedna z najtragiczniejszych artystek minionego stulecia zmarła dzisiaj w Paryżu.
Wiera Gran (właściwie Weronika Grynberg, używała również pseudonimów Sylvia Green, Wiera Green, Mariol, po wyjeździe do Francji znana jako Vera Gran) (ur. 20 kwietnia 1916 w Rosji) (zmar. 19 listopada 2007 w Paryżu) - Polska aktorka kabaretowa i piosenkarka.
Mieszkała w Wołominie do połowy lat 30., następnie przeprowadziła się do Warszawy. Debiutowała piosenką "Tango Brazylijskie" w kawiarni Paradise w Warszawie (1 lutego 1934 roku). Występowała w teatrze polonijnym Mariana Hemara i Feliksa Konarskiego.
Po wojnie została oskarżona o kolaborację z Gestapo m.in. przez Jonasa Turkowa. Osadzona w areszcie śledczym w Warszawie została zwolniona w tajemniczych okolicznościach i wyemigrowała w 1950 roku do Izraela. Tam oskarżona ponownie o współpracę z Niemcami w czasie II Wojny Światowej m.in. przez Adolfa Bermana była nadal bojkotowana i zmuszona do wyjazdu w listopadzie 1950 r. do Paryża. Proces rehabilitacyjny Wiera Gran według własnych informacji ponoć wygrała. Współpracowała z Charlesem Aznavourem. W 1965 przyjechała do Polski na koncerty i nagrała płytę długogrającą, a także ponownego nagrania "Walca Casanova" dla potrzeb Polskiego Radia.
W swojej książce "Sztafeta oszczerców", wydanej samodzielnie w Paryżu dopiero po śmierci jej oskarżycieli w 1980 roku, Wiera Gran z kolei oskarżyła Jonasa Turkowa o współpracę z Gestapo.
Jej szlagierami były: "List" (muz. Eddy Courts), "Wir tańca nas porwał", "Gdy odejdziesz", "Trzy listy", "Fernando", "Ciemna dziś noc" (rosyjskie tango z polskim tekstem Juliana Tuwima), "Varsovie de mon enfance", "Ma Patrie", "Mazowiecki wiatr".
Postaci Wiery Gran dedykowana jest powieść Remigiusza Grzeli "Bądź moim Bogiem" (WAB, 2007).
Bibliografia
Wiera Gran, "Sztafeta oszczerców: Autobiografia", Paryż, 253 stron, 1980.
