Cztery wersje umierania
Jednoaktówki, które obejrzymy na deskach Teatru im. Wilama Horzycy, to autorski wybór reżyserki Iwony Kempy.
Spektakl powstał z okazji przypadającej w ubiegłym roku setnej rocznicy urodzin irlandzkiego dramaturga Samuela Becketta. Składają się nań cztery monologi. Dwie jednoaktówki: "Kołysanka" oraz "Partia solowa" to sztuki teatralne, "Ej, Joe" - sztuka telewizyjna, podobnie jak "Kwadrat", który jest łącznikiem przedstawienia. Do tego dołożono fragment prozy.
- Spektakl jest świadomie "nieatrakcyjny" wizualnie. Wybrane jednoaktówki pochodzą z najbardziej radykalnego okresu w twórczości Becketta, gdy wystarczyło mu tylko światło i głos. Unieruchomieni aktorzy są skazani na mówienie, a widzowie na słuchanie - mówi Iwona Kempa, dyrektor artystyczny teatru. - Każdy z bohaterów znajduje się w tym samym momencie życia - u jego kresu. To cztery wersje umierania i radzenia sobie ze śmiercią. Zależało mi na stworzeniu spektaklu niezwykle skromnego.
Twórczość Samuela Becketta skłania do zadawania elementarnych pytań - o narodziny, sens życia, nieuchronność ludzkiego losu.
"Dwa i pół miliarda sekund" pokazuje, że człowiek skazany na samotność nie może uwolnić się od mówienia.
- Przez dłuższy czas w sztuce nie pojawiają się żadne dźwięki oprócz głosów. Pozwoliłam sobie na sporą ingerencję wprowadzając do kolejnych partii nieco muzyki - mówi Iwona Kempa. - Spektakl zrobiliśmy na przekór dzisiejszym modom. Dowiemy się, czy Beckett nadal jest w stanie zainteresować.
W spektaklu zobaczymy Ewę Pietras, Teresę Stępień-Nowicką, Mieczysława Banasika, Sławomira Maciejewskiego i Pawła Tchórzelskiego.
- Beckett opisał śmierć bohatera, któremu zdawało się, że jest najważniejszy. Kiedy jednak zostaje sam, nie chce się przyznać, że z tą samotnością wcale nie jest mu tak dobrze - opowiada o granej przez siebie postaci Sławomir Maciejewski. - To ogromne wyzwanie dla aktora. Mój bohater przeżył dwa i pół miliarda sekund czyli 80 łat. Musiałem zmierzyć się z tym, co dla niego było ważne w życiu.
