Na imieninach Grigi. Premiera spektaklu w reżyserii Piotra Siekluckiego w Teatrze imienia Stefana Żeromskiego w Kielcach
Widzowie przychodzący na "Grigę" starają się zająć miejsca w pierwszych rzędach, bo od nich zaczyna się częstowanie wódką.
Nie trzeba się jednak przepychać - butelki z siwuchą (to całkiem dobra wódka!) wędrują po całej sali, bo rzadko kto ma odwagę wychylić szklaneczkę. W sobotę jedna butelka wróciła do aktorów niemal nietknięta.
"Grigę" Piotra Siekluckiego kielecka publiczność mogła zobaczyć w maju na dwóch zaledwie seansach. Wcześniej spektakl, przygotowany przez studentów PWST w Krakowie, krakowska publiczność uznała za największe komediowe wydarzenie artystyczne młodego teatru roku 2004, a potem posypały się wspaniałe recenzje z przeróżnych festiwali i nagrody. Dobrze, że spektakl wrócił do Kielc i na stałe zagości w Teatrze im. Stefana Żeromskiego.
Piotr Sieklucki nie lubi sztampy i utartych ścieżek, więc nawet takiego klasyka jak Czechow przerobił na własną modłę. Z kilku opowiadań stworzył spektakl barwny i prawdziwie wzruszający.
Oto trójka przyjaciół ze szkoły spotyka się na imieninach jednego nich, tytułowego Grigi. Impreza, suto polewana, bo trudno nazwać to zakrapianiem, jest próbą powrotu w dawne, dobre czasy. Wesołe wspomnienia Soni, Pietki i Grigi przeplatają się z gorzkimi uwagami o życiu, które żadnego z nich nie rozpieszczało. Wszyscy są przegrani, skłóceni ze światem, a z młodzieńczych marzeń nie zostało nic. Cała trójka szuka ratunku przed samotnością. Raz jest śmiesznie, raz smutno.
Wszystko w klimacie starej Rosji, z piosenkami, gadżetami i zapachem śledzia w occie, rozchodzącym się po widowni. Ten zapach i butelki wódki, które wędrują w ramach poczęstunku między publiczność, sprawiają, że sami czujemy się gośćmi Grigi.
Pomaga nam w tym doskonała, brawurowa gra aktorów. Są autentyczni i to ich zasługa, że widzowie do końca biesiady siedzą jak zahipnotyzowani.
