Poznań. 40. urodziny Ósemek
W 1964 roku grupa studentów filologii polskiej m.in. Tomasz Szymański i Lech Raczak założyła studencki teatr poezji "Ósmego dnia".
Przez lat kilka poszukiwali swego teatralnego języka spektaklami "Lalka", "Wielki Testament", "Marat-Sade", "Warszawianka". Znaleźli swoją formułę teatru gdzieś na początku lat 70. i była to formuła kontrkultury, buntu przeciw ówczesnym elitom, polityce i modelowi kultury. I wówczas to liderem i reżyserem zespołu stał się, debiutujący tu w 1967 roku, Lech Raczak. W tych też latach ukształtował się trzon zespołu, który tworzyli: Ewa Wójciak, Marcin Kęszycki, Adam Borowski, Tadeusz Janiszewski.
Przedstawienia "Ósemek" zaproponowały inny teatr niż wszystkie, pozostałe i scena ta stała się flagowym okrętem polskiego, a tak kontestującego rzeczywistość PRL, teatru alternatywnego. Takie przedstawienia jak "Przecena dla wszystkich", "Ach, jakże godnie żyliśmy", "Więcej niż jedno życie", "Jednym tchem" zawierały potężny ładunek niezależnej myśli. I wszystko to doprowadziło w 1984 roku do likwidacji zespołu, który przez czas pewien grał po kościołach, w warunkach podziemia, a potem zmuszony został do emigracji.
W 1991 roku "Ósemki" na chwilę wróciły do kraju, prezentując w Poznaniu najpierw swój "Piołun", a potem "Ziemię niczyją". W 1995 roku teatr otrzymał Nagrodę Pracy Organicznej "Głosu Wielkopolskiego".
Bezdomny do niedawna teatr otrzymał też od miasta stałą i jakże piękną siedzibę. Ale, nie był to już, zwłaszcza po odejściu Lecha Raczaka ten teatr co w latach 70. i 80. "Ósemki" nadal jeżdżą po świecie ze swoimi koronnymi spektaklami, ale premiery serwują nam jak na lekarstwa.
Na zdjęciu: scena z "Arki".
