Piórami otoczeni
Scena zasiana czerwonymi piórami, przyćmione światła, trójka muzyków: pianista, skrzypek i kontrabasista, konferansjer i gwiazda - takie są "Sekrety nietoperzy"
To kabaret, więc i sceneria jest kabaretowa aż do przesady; czerwone piórka tworzą zaspy po kostki. A że podtytuł brzmi "Intymny seans kabaretowy", na scenie jest intymnie. Bohaterami tego kabaretu są Jerzy Nowak i Beata Rybotycka. Jerzy Nowak jest konferansjerem, ale przede wszystkim jest Jerzym Nowakiem, starszym, drobnym i dowcipnym panem, który trochę kokietuje widzów swoją staroświeckością, nieporadnością i niedostosowaniem do dzisiejszych czasów. A że znany jest ze swych talentów lingwistycznych, prezentuje i przedwojenny żydowski szmonces, i śląskie witze (z Beatą Rybotycka, rodowitą Ślązaczką), prowadzi konferansjerkę po angielsku, niemiecku, francusku.
Rybotycka [na zdjęciu] jest gwiazdą tego kabaretu, i jak przystało na gwiazdę, pojawia się z nieba (czyli spływa z teatralnego sufitu w lśniącej kreacji a la Marlena Dietrich). Jest gwiazdą trochę niepoważną. Bynajmniej nie demoniczną uwodzicielką, ale kobietą pełną wdzięku i poczucia humoru, bawiącą się rozmaitymi konwencjami kabaretowymi lekko i ze szczęśliwym umiarem. No i świetnie śpiewa - i lirycznie, i komicznie, i parodystycznie.
"Sekrety nietoperzy" jednak trochę kuleją. Piosenki i scenki brzmią i wyglądają dobrze, ale szwankuje to, co sklejać ma je w całość. Czyli koncepcja wieczoru. Jest to raczej składanka niż spektakl, bo jak długo można bez znudzenia ogrywać to, że muzycy (Konrad Mastyło - fortepian, Michał Chytrzyński - skrzypce i Michał Braszak - kontrabas) po przerwie wychodzą na scenę w wieczorowych sukniach? I bawić się wątpliwymi dowcipami na temat nowoczesności w teatrze?
Ale dla "Piosenki o blaszanych majtkach" w wykonaniu Jerzego Nowaka, "Najbardziej leniwej dziewczyny w mieście" czy "A ja nic, tylko on" Beaty Rybotyckiej warto się trochę ponudzić.
