Teatr toruński 2008
2008 był dobrym rokiem dla toruńskiego teatru - ocenia Grzegorz Giedrys w Gazecie Wyborczej - Toruń.
Iwona Kempa, dyrektor artystyczny Teatru Horzycy, nie zrezygnowała ze swoich reżyserskich ambicji. Jej "In Extremis" [na zdjęciu] na podstawie dramatu Howarda Brentona w mądry i dojrzały sposób podejmuje problem zderzenia racjonalności z zabobonem religijnym - mocny głos reżyserki w tej sprawie nie brzmi jak tania katecheza, nawołująca do oświecenia wśród wierzących. Kempa ponadto zdobyła prestiżowy "Laur Konrada" za wystawienie spektaklu "Pakujemy manatki" Hanocha Levina, walczy także o Paszport "Polityki" w kategorii "teatr".
Po 30 latach na naszą scenę dramatyczną wróciła "Maria Stuart" Fryderyka Schillera. Zrealizował ją Grzegorz Wiśniewski. Bez wątpienia to najlepszy spektakl, jaki powstał w Toruniu w tym roku. To błyskotliwie zrealizowane przedstawienie jest brutalne, choć nie ma w nim krwi; współczesne, choć współczesność w nim to jedynie dekoracja. W sztuce słychać ostrzeżenie - w polityce nie gra się faktami, gra się emocjami.
Sukcesy święcił też alternatywny Teatr Wiczy. Torunianie jako pierwszy zespół w regionie wzięli udział w słynnym Fringe, największym festiwalu artystycznym na świecie. W Edynburgu pokazali "Dietrich. Broken Nails" i "Emigrantów" Sławomira Mrożka. Przedstawienia obejrzały setki widzów. Zainteresowała się też nim krytyka towarzysząca festiwalowi, która na ogół ciepło przywitała produkcje zespołu Romualda Pokojskiego. O ile spektaklowi na podstawie Mrożka ewentualnie zarzucano, że nie zajmuje się sytuacją współczesnej polskiej emigracji i akcentuje zużyty wątek konfliktu proletariatu z inteligencją, to monodram Anny Skubik o ostatnich dniach Marleny Dietrich ujmował recenzentów plastycznym minimalizmem i ciekawym połączeniem animacji lalkowej z grą w żywym planie aktorskim. Teatr Wiczy dzięki temu spektaklowi triumfował we Wrocławskich Spotkaniach Teatrów Jednego Aktora - jurorzy przyznali temu przedstawieniu Grand Prix, na co nie decydowali się od wielu lat.
